วันพุธที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2550

อารมณ์กวี

เนื่องด้วยวันที่ 14 จะข้ามเมืองไปดูละครเรื่อง Elixir of Love ที่ Leeds คนแถวนั้นคงชอบดูละครกันเยอะ ไปดูกันใหญ่เลย ก่อนหน้านี้ก็ไปดูเรื่อง The Wizard of Oz (แต่วันเดียวกันนั้นสมาชิก Thai York ก็ไปดู Mamma Mia ที่ Manchester เช่นกัน แหะๆ) ปฏิเสธไม่ได้แฮะ ว่าชอบดูละคร...ดูแล้วรู้สึกเหมือนหลุดออกจากโลกแห่งความจริงออกไปพักหนึ่ง รู้สึกอิน ยิ่งเป็นละครเพลงด้วยนี่ จะกลับบ้านมาฟัง ฮัม ร้อง ไปอีกระยะใหญ่ๆ

Love is all around...

ประธาน Thai Society ของ York ก็เพิ่งหนีออกจากชมรมคนโสดแสนสุขไปกับประธาน OSA (Overseas Students Association) เหอๆ หวานหยดซะไม่มี ขอเอาความหวานๆ แกมขมมาแปะมั่งดีกว่า

......................................................................................................................................

ยิ้ม: ในวันฟ้าใส

อยากแต่งโลกให้สวยด้วยรอยยิ้ม
ให้เพริศพริ้มงามงดแลสดใส
ยิ้มทั้งหน้า ยิ้มทั้งตา ยิ้มทั้งใจ
ยิ้มละไมมาแต้มฝันให้วันวาร
เพียงเธอยิ้ม โลกทั้งโลกเหมือนหยุดหมุน
เพียงเธอยิ้ม ทางที่คุ้นเหมือนไม่เคยผ่าน
เพียงเธอยิ้ม อยากอยู่ตรงนี้ให้นานนาน
เพียงเธอยิ้ม ดอกไม้บานใจร้องเพลง
ยิ้มอีกนิด เติมสีสันให้วันสวย
ยิ้มอีกนิด ให้ฉันด้วยนะคนเก่ง
ยิ้มอีกนิด นกน้อยร่วมบรรเลง
ยิ้มอีกนิด จะไม่เกรงสิ่งใดใด
ส่งยิ้มมา กับแววตาที่วับหวาน
ส่งยิ้มมา ร่วมผสานความชิดใกล้
ส่งยิ้มมา ความเหว่ว้ามลายไป
ส่งยิ้มมา กับหัวใจให้ดีดี
ถ้าเธอยิ้ม..ฉันจะแปลว่าไม่ว่า
ถ้าเธอยิ้ม..ฉันจะกล้าไม่หลีกหนี
ถ้าเธอยิ้ม..จะไม่ถอยเหมือนทุกที
ถ้าเธอยิ้ม..คนคนนี้จะสู้ตาย
ยิ้มอีกนิด ที่รัก ช่วยยิ้มหน่อย
อย่าปล่อยให้ใจน้อย ๆ ลอยวับหาย
เพียงรอยยิ้มเธอมีค่าไม่เสื่อมคลาย
ยิ้มสุดท้ายมอบใจนี้ตีตราจอง

ยิ้ม: ในวันฝนพรำ

อยากแต่งให้โลกสวยด้วยรอยยิ้ม
อยากลองลิ้มรสชาติความสดใส
แต่ความทุกข์ระทมบ่มข้างใน
มันเกินกว่าจะยิ้มได้ใจคร่ำครวญ
ยิ้มก็ได้เพียงรอยยิ้มบนใบหน้า
ในดวงตาแววชอกช้ำรอยกำสรวล
ในดวงใจสับสนยิ่งสิ่งรบกวน
ด้วยเหตุนี้จึ่งไม่ควรส่งยิ้มไป
เพราะยิ้มนั้นจะแฝงไว้ด้วยใจหมอง
ผิดครรลองเกินกว่าจะรับได้
ไม่อยากยิ้มภายนอกชอกช้ำใน
ปล่อยน้ำตาล้างฤทัยให้สิ้นตรม
ขอเวลา...หลั่งน้ำตาเพียงสั้น
คงสักวัน...จะไม่มีที่ขื่นขม
คงสักวัน...คงได้ยิ้มให้โลกชม
คงสักวัน...จะเลิกล้มความเศร้าใจ
ในวันนั้นจะยิ้มให้เธอคนแรก
ในวันนั้นทุกข์ที่แบกวางลงได้
ในวันนั้นยิ้มให้เธอก่อนให้ใคร
คงจะรู้ความนัยแฝงให้เธอ

ลา ลัล ล้า...

10 ความคิดเห็น:

atithep chaiyasit กล่าวว่า...

อยากจะมอบดอกไม้ให้ผองเพื่อน
เมื่อมาเยือนด้วยความสุขและสดใส
อยากจะมอบยิ้มนี้ แทนกำลังใจ
ให้ลุกขึ้น ก้าวไปไม่หวั่นกลัว

.... ลัล ล้า ล้า... ฮ่าๆๆ

Heathrow :D กล่าวว่า...

อยากแต่งให้โลกสวยด้วยรอยยิ้ม
ให้เธอยิ้มแลมองโลกดูสดใส
หวังเธอเปี่ยมด้วยพลังกำลังใจ
โลกทั้งใบ มิแค่เธอที่ทุกข์ทน

แลเธอยิ้มราวแบกโลกไว้บนบ่า
แลนภาคร้ามเทาครึ้มซึมใจหมอง
ฟ้ากระหน่ำสาดฝนซัดนทีนอง
พึงตริตรองยามฝนผ่านฟ้าผ่องพรรณ

คนผ่านมาคงมิมีอะไรให้
กลอนแต่งไปก็ไม่เก่ง เซ็งเป็นบ้า
คิดกลอนได้ บทหนึ่ง จึ่งพรรณา
หวังน้องยา คลายกำสรวล ม่วนหน่อยเท้ออออ (ขอดำน้ำหน่อยนะ :P)

ให้เธอยิ้ม เท่าที่เธอ อยากพึงยิ้ม
หวังรอยยิ้ม พิมพ์ประดับบนใบหน้า
สักวันหนึ่ง ยิ้มเปี่ยมด้วยเปรมปรีดา
ดังนามว่า "เด็กหญิงยิ้ม" อิ่มเอมใจ

ได้แค่นี้ ...สู้ต่อไปน้องเอ้ย

"หากไม่ได้อมทุกข์ ก็คงไม่รู้ว่าหน้าเราตอนยิ้ม ดูดีกว่าเท่าไหร่" เนอะ

Yim S. กล่าวว่า...

ขอขอบคุณทุกท่านที่แวะมาหา
กลอนสั้นๆ มีค่ากว่าสิ่งไหน
กลอนสั้นๆ เรียกรอยยิ้มจากข้างใน
กลอนสั้นๆ เรียกแรงใจให้คืนมา

ทางชีวิต..ย่อมมีที่ขลุกขลัก
เจ็บปวดนักก็พักเสียหน่อยหนา
หากเหนื่อยอ่อนท้อแท้แค่หลับตา
ตื่นขึ้นมา..ก็มีแรงพอเดินไป

ที่เห็นว่างานเขียนดูหม่นเศร้า
เป็นธรรมดาที่เราย่อมทำให้
ข้อความดูกระชากลากดวงใจ
จริงๆ แล้วไม่มีไรให้ห่วงกัน

อาจมีบ้างที่เซ็งเกินรับไหว
อาจมีบ้างที่ใจมันแปรผัน
แต่ต้องมีช่วงยิ้มได้ในสักวัน
ถึงยามนั้น...จะมายิ้มให้คุณดู

ขอบคุณมากค่า น้องฟลุก พี่คูณ

Pumpim S กล่าวว่า...

้แค่ได้เห็นหน้าเธอโลกสดใส
ยิ้มละไมหน้่าระรื่นไม่ขื่นขม
รอยยิ้มเธอส่งให้ฉันเืกือบเป็นลม
ไม่อา่จข่มรักในใจมีให้เธอ

แต่งแบบมั่วๆสุดๆอะ อิอิ
ไม่อยากทิ้งชมรมไปหรอกนะ แต่มันโดดเดี่ยวมานานแล้ว
เห็นใจปุ๋มหน่อยเถอะ

Yim S. กล่าวว่า...

ฮ่าๆ

มอบรอยยิ้มจริงใจให้น้องปุ๋ม
ที่สามารถล่าหนุ่มมาไว้ได้
ตัวพี่นี้ก็ไม่ต้องการสิ่งใด
นอกจาก 'นิ้วก้อยไง' น้องคนดี

จำได้ไหมสมาชิกสุดที่รัก
ใบสมัครแจ้งจำนงไว้ถ้วนถี่
จะออกต้องสังเวยนิ้วมาเสียที
อย่าติดหนี้ประธานไว้นานเกิน

ถ้าไม่ยอมปฏิบัติตามเงื่อนไข
ก็สามารถผ่อนใช้ได้ไม่ขัดเขิน
แต่ท่านพี่คนนี้ไม่รับเงิน
ขอหนุ่มหล่อเดิ้นๆ สักหนึ่งคน

Pumpim S กล่าวว่า...

ตัวน้องนั้นต้องขอกราบขอโทษ
ขอพี่ยิ้มอย่าโกรธอย่าถือสา
กว่าปุ๋มนั้นจะได้ไอมังคุดมา
เ้ลือดในตาแทบกระเด็นโปรดเห็นใจ

ถ้าไม่ยอมให้นิ้วก้อยจะว่าไหม
จะรีบหาหนุ่มมาให้เป็นของขวัญ
อิตาเลี่ยนไทยจีนมากำนัล
ให้พี่ยิ้มของเรานั้นฝันเป็นจริง
อิอิ

Yim S. กล่าวว่า...

พี่ยิ้มนั้นนิยมชมของไทย
ช่วยกันกิน ช่วยกันใช้ สนับสนุน
เพื่อบ้านเมืองจักได้ไม่เสียดุล
รายได้หมุนในประเทศทั่วเขตคาม

ดังนั้นปุ๋มต้องเอามังคุดกลับ
ถ้าฝืนสู้ก็นับหนึ่งถึงสาม
ไม่ยอมก็ฟาดหัวด้วยถ้วยชาม
แล้วก็หามกลับเมืองไทยเอาไปเลย

Pumpim S กล่าวว่า...

i love mangosteen

Yim S. กล่าวว่า...

จะแตงโมส้มโอหรือแตงไทย
ก็คงไม่ชื่นใจเท่ามังคุด
ยกให้เป็นที่หนึ่ง ของที่สุด
กล้วย ละมุด ถอยไป ไม่คู่ควร

^ ^ เอิ๊กๆ
สวีทมหานิรันดร์กาลจริงๆ น้องปุ๋ม

Pumpim S กล่าวว่า...

คอมเม้นต์นั้นมันหาใช่ของปุ๋มไม่
เจ้าฮงค์ทัยตัวดีที่มาเขียน
พอดีว่าวัันนั้นมันแวะเวียน
แอบมาเขียนใช้ชื่อปุ๋มน้องกลุ้มใจ

อิอิ