ก้อนเนื้อ...

ช่วงนี้มีแต่คนพูดถึงหัวใจๆ ๆ ๆ ได้ยินบ่อยๆ ก็เลยนึกมีอารมณ์กวี เริ่มกลอนไว้นิดนึงเมื่อคืน แล้วก็รวดมาสานต่อด้วยจินตนาการ ^ ^'
กอปรกับช่วงนี้เพลงสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าหัวใจกำลังฮิต เราต้องตามเทรนด์นะคะ อิอิ
ได้ออกมาหน้าตาเป็นดังนี้แล


.....................................................................
หัวใจ...ก็แค่ก้อนเนื้อที่อ่อนนุ่ม
ชุ่มไปด้วยความรู้สึกที่อ่อนไหว
อบอุ่นแกมคุกรุ่นเหมือนเปลวไฟ
ด้วยเลือดรักปักหทัยไหลซ่านทรวง

หัวใจ...ก็แค่ก้อนเนื้อที่เปราะบาง
อยู่ในร่างที่แรมร้างด้วยวันล่วง
คอยตามหาชิ้นส่วนอีกครึ่งดวง
หากพบพานเพียงคำลวงน่าห่วงใย
หัวใจ...ก็แค่ก้อนเนื้อที่บอบช้ำ
ที่แผลรักหักหาญซ้ำย้ำเตือนไว้
จนเลือดรักหลั่งหลากจากข้างใน
สักวันคงทนไม่ไหวให้สิ้นแรง
หัวใจ...ก็แค่ก่อนเนื้อที่อ่อนแอ
ที่คนแพ้ต้องกล้ำกลืนเลิกฝืนแข่ง
เพราะยิ่งทนยิ่งช้ำชอกยอกแสยง
เลือดสีแดงซึมซาบอาบดวงใจ
หัวใจ...ก็แค่ก้อนเนื้อมีชีวิต
ที่โลหิตแห่งรักพักอาศัย
หวังให้สูบฉีดให้ซ่านหวานฤทัย
แล้วเหตุใดใจทรยศกบฏกาย
หัวใจ...เพียงก้อนเนื้อถูกเถือสิ้น
จนพังภิณฑ์เจ็บแสบแทบสลาย
ขาดเลือดรักหนาวสะท้านปานชีพวาย
ตราบวันตายใจร้าวราวเศษดิน

กรรม...กะจะให้ออกมาหวานๆ ทำไมออกมาเศร้าอีกแล้ว = ='