เสียงสะอื้นจากลมคิมหันต์

เมื่อเพลิงสุริยาสาดแสง
เรี่ยวแรงที่มีนั้นพลันถดถอย
ยังไม่ถึงปลายทางฝัน..ที่ฉันคอย
น้ำตาปรอย..ร่วงหล่นบนพื้นทราย

หมอกหรือควันกันหนอรออยู่นั่น
จริงหรือฝัน..เอื้อมคว้าไว้ไยสูญหาย
กอดเปลวไฟ ไอฝัน...อันเลื่อมลาย
ตราบวันตาย...ไม่เคยถึงซึ่งความจริง

ยังเดินไปข้างหน้าน้ำตาพร่าง
ผ่านทุ่งร้าง แรมดง พงผีสิง
ความรู้สึก...ไม่เคยจะหยุดนิ่ง
หนามเกี่ยวบาดไม่ประวิงหมายชิงชัย



ยิ่งเดิน...ยิ่งมอดไหม้..ใจยิ่งร้อน
ผ่านสิงขร โขดผา ธาราไหล
ความเยือกเย็นไม่แผ่ซ่านผ่านหทัย
เพราะปิดไว้...หมายทำร้ายทำลายตน

จิตเรา...คอยเผาใจให้รุ่มร้อน
จิตเรา...คอยหลอกหลอน ให้หมองหม่น
จิตเรา...อานุภาพทั่วสกล
เกิดเป็นคนไยแพ้จิต...อิดระอา

..................................................................................................................................

อากาศร้อน จิตร้อน ไม่สงบ

อากาศเย็น จิตร้อน ก็ไม่สุข

อากาศจะร้อนหรือเย็น แต่จิตเย็น ก็พอจะเป็นสุข

ฮ่า ๆ ๆ ตอนนี้ก็มีกลอนครบ 4 ฤดูแล้ว จริงๆ ตอนนี้ที่อังกฤษยัง Spring อยู่ แต่พอดียิ้มกลับบ้านตอนช่วงฤดูใบไม้ผลิอ่ะค่ะ เลยไม่ค่อยจะทันได้ยลความงามของสหราชอาณาจักรช่วงใบไม้ผลิเท่าไหร่ พอหายหนาวปุ๊บ ก็กระโดดมารับลมร้อนปั๊บ...จากอุณหภูมิ 11-12 ก็กระโดดมา 37-38 เพียงชั่วข้ามวัน (ดีเท่าไหร่แล้ว ที่มีสิ่งประดิษฐ์ที่เรียกว่าเครื่องปรับอากาศไว้ใช้งาน -_-) ดังนั้นก็เลยมีเสี้ยงสะอื้นจากคิมหันต์ออกมาแล้วววว  เหอๆ หนีงานมาบ่นอีกละ เฮ้อ...งาน ๆ ๆ กลับไปหางานดีกว่า