ว่าด้วยเรื่องของชมรมคนโสดแสนสุข

Rating:	★★★★★
Category:	Other

จากวันนั้น....ถึงวันนี้
ชมรมคนโสดแสนสุขตั้งมาได้ประมาณสามปีเศษแล้ว...(คิดว่านะ ประธานไม่ได้จดบันทึกวันก่อตั้งชมรมด้วยแฮะ ตอนนั้นเอาแต่หูตามืดมัว หมั่นไส้คู่รัก ขัดหูขัดตาผู้ชายเต็มแก่ แล้วก็อยากได้สมาชิกมาเข้าฮาเร็ม เอ๊ย...มาเข้าชมรมสุดๆ จนไม่ได้สนใจเลย ว่าเริ่มกิจการขึ้นวันไหน)

ขอยืมพื้นที่มาบ่นหน่อย...ตั้งแต่เปิดชมรมมาประธานรู้สึกว่ายังไม่เคยทำงานเต็มๆ รูปแบบสักครั้งเลย ไม่นับจ๊อบลับๆ ที่ต้องแอบทำไม่ให้เจ้าตัวรู้ อันได้แก่การเลื่อยขาบ่อนทำงายความสัมพันธ์ของคู่รัก หรือไม่บางงานก็ทำไปแล้วไม่ได้ผล อย่างงานจับคู่สมาชิกเงี้ย...ไม่เห็นจะมีคู่ไหนเวิร์คสักคู่ หรือประธานเป็นแม่สื่อที่ไม่ได้เรื่องหว่า...(คิดไปคิดมา อาจจะเป็นจิตใต้สำนึกของประธานที่คอยเตือนว่า อย่าสำเร็จๆ เดี๋ยวเสียสมาชิกแน่ๆ เลย)

เฮ้อ...ไม่ไหวๆ นับวันก็ยิ่งสูญเสียสมาชิกลงจากคานไปเรื่อยๆ ต้องขยายขอบข่ายหน้าที่ของชมรมแล้วสิ ไม่อย่างนั้นก็ไม่มีงานทำ เพื่อนๆ ประธานก็ลงจากคานกันไปหมดแล้วเสยด้วย เพื่อนสนิทรอบๆ ข้างก็ไม่มีใครค้างอยู่บนต้นเหมือนกัน...อ๊ายยยย ทิ้งกันนี่นา

ขอทบทวนหน้าที่เปิดเผยที่ชมรมได้ทำมาตั้งแต่ต้นดีกว่า

1. ใบสมัคร
ใบสมัครสมาชิกชมรมคนโสดแสนสุข

หลักการและเหตุผล
เนื่องด้วยความรักเหมือนการต่อจิ๊กซอว์ ต้องใช้เวลากว่าจะลงตัวก็ต่อชิ้นโน้น ชิ้นนี้ขาด ไม่สำเร็จเป็นรูปที่ได้ดังใจเสียที ดังนั้น ชิ้นจิ๊กซอว์ชิ้นที่เหลือ ๆและยังไม่สามารถต่อเข้ากับตรงไหนได้จึงควรถูกรวบรวมให้มาอยู่รวม ๆ กันในฝากล่อง เพื่อจะได้ดูง่าย ๆ ว่าสมควรจะเอาเข้าไปแปะตรงไหน ^____^ หรือถ้าบริษัทจะผลิตให้ชิ้นส่วนมันเกินจริง ๆ การเก็บรวบ ๆ เอาชิ้นส่วนเหล่านั้นไว้ก็ไม่เสียหาย....ดีกว่าปล่อยให้จิ๊กซอว์ชิ้นเล็ก ๆ ชิ้นเดียวกระเด็นกระดอนหายไปอย่างไร้ค่า

จุดมุ่งหมาย
ลดเวลาฟุ้งซ่านของสิ่งมีชีวิตที่ตามหาอีกครึ่งของชีวิตที่หายไปยังไม่เจอ
กิจกรรม
สำหรับท่านที่ฟุ้งซ่านเพราะไร้คู่
1.ต้องการจะปลง – เราจักมีวิธีฝึกจิต เจริญปัญญา ธรรมะสอนใจให้ช่วยข่ม
2.ปลงไม่ได้ – รับปรึกษาปัญหาหัวใจ สัญญาว่าเก็บเงียบร้อยเปอร์เซ็นต์ มีการวิเคราะห์เปอร์เซ็นต์ความเป็นไปได้พร้อม
3.ปลงไม่ได้มาก ๆ ต้องการคู่ – เราจะพยายามมอง ๆ สมาชิกท่านอื่นที่เหมาะสมไว้ให้ในกรณีที่ท่าน desperate จริง ๆ

สำหรับท่านที่เบื่อหน่ายชีวิตคู่
ท่านมาถูกทางแล้ว ตรงใจประธานเด๊ะเลย ท่านอาจได้เลื่อนขั้นเป็นสมาชิกกิตติมศักดิ์คอยล้างสมอง เอ๊ย คอยแนะแนวให้สมาชิกที่ยังมองไม่เห็น “สัก(แต่)จะทำ” เอ๊ย “สัจธรรม” ท่านอื่น ๆ ต่อไป

คุณสมบัติผู้สมัคร
- ยังไม่มีพันธะใด ๆ เช่น กิ๊ก แฟน ภรรยา หรือ สามี
- อนุโลมให้แอบชอบผู้อื่นได้

โปรดกรอกข้อมูล
ชื่อ
สกุล
สถาบัน
คณะ
วัน ( จ อัง พุธ ) วันที่ เดือน ปี เกิด
เวลาตกฟาก
อายุ
งานอดิเรก/ ความสนใจ

โปรดตอบคำถาม
ชีวิตนี้ ล้มเหลวเรื่องรักมาแล้วกี่ครั้งเอ่ย ? ก. ไม่เคย ข. น้อยกว่า 3 ค. มากกว่า 3
ทำไมถึงตกลงใจมาร่วมชมรมนี้?
คิดว่าคิดถูกหรือคิดผิด?
รู้หรือไม่ว่าเข้าแล้วออกไม่ได้ ถ้าจะออกต้องตัดนิ้วก้อยเหมือนพวกยากูซ่า?
คิดจะอุทิศตนให้เป็นประโยชน์แก่ชมรมด้านใดบ้าง?
(แล้วจะทำได้จริงตามนั้นหรือไม่?)
มองเห็นข้อบกพร่องในคำถามและตัวเลือกของคำถามข้อแรกหรือไม่?

อ่านจบแล้วนะ ข้าพเจ้าขอยืนยัน ว่านับแต่บัดนี้จะยอมรับนับถือท่านประธานชมรม และเข้าใจว่า terms and conditions ขึ้นตรงกับท่านประธานแต่เพียงผู้เดียว


ลงชื่อ :
สมาชิกชมรมคนโสดแสนสุข ล้า ลา ลา


จำได้ว่าหลังจากแจกจ่ายออกไป มีสมาชิกสมัครเข้ามาล้นหลาม แต่ประชากรกว่า 70% เป็นชาย ฮ่า ๆ ๆ หวังจะเข้ามาหาเด็กสาวเอ๊าะๆ ขบเผาะล่ะซี่...เสียใจด้วย สาวๆ ออกจากชมรมไปเกือบหมดแล้ว ฮ่าๆ ๆ

เมื่อสมาชิกเยอะๆ เข้า ในช่วงที่ประธนอยู่ปีสอง เวลาว่างมากมาย ก็เลยมีการทำสาส์นจากประธานมั่ง เพื่อรวบรวมความเป็นปึกแผ่น


อันดับ 2 สาส์นฉบับ 1

ยินดีต้อนรับเข้าสู่สมาคมคนโสดแสนสุขจ้า !!!!!
วันนี้จะเหงาแค่ไหนก็ไม่หวั่น สมาชิกต้องมั่นใจนะคะว่าเรามีข้อได้เปรียบประชากรนอกสมาคมมากมาย ก่อนอื่นประธานต้องขอกล่าวขอบคุณทุกคนก่อน ที่ล้วน(หลงผิด) มาร่วมอุดมการณ์ คนรักอิสระกัน ฮ่า ๆ ๆ ประธานขอยืนยัน นั่งยัน นอนยันเลยนะคะ ว่าสมาชิกไม่ได้มีข้อบกพร่องร้ายแรงที่ทำให้ตกลงปลงใจกับใครไม่ได้... จริงๆ แล้ว ลึก ๆ ลงไปใจของพวกเรายังไม่อยากลงมาจากตำแหน่งสูงสุดของชีวิต (คือคาน) ต่างหาก ใช่ไหมทุกคน

แหม....แต่ละคนก็ออกจะเพอร์เฝ็คท์ขนาดนี้ ใครนะ ใครมันมองข้าม คุณๆ ผู้น่ารัก ของประธานไปได้ ตาถั่วเสียจริง..แล้วไยเราจะต้องเป็นฝ่ายถูกกระทำซ้ำๆ ซากๆ ด้วย เราต้องหันกลับมาเป็นฝ่ายกุมอำนาจบ้าง

สาส์นฉบับนี้เป็นฉบับแรก จงใจคลอดออกมาให้ทันวาเลนไทน์ ที่เคยเป็นเหมือนกับวันนรก
ของหลายๆ คน แหม....คุณขา....เราต้องพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสสิคะ มองโลกในมุมใหม่ได้แล้ว คนมีแฟนน่ะ เขาไม่ได้สบายเหมือนพวกเราหรอก เราสามารถจัดการชีวิตได้ด้วยตัวเอง "ฉันไม่อยากกินข้าวนอกบ้าน จะดูทีวี" เราก็แสนจะสบาย อยากทำก็ทำไปเลยสิ ใครจะมาว่าเรา แต่พวกมีพันธะทั้งหลายนี่ ยากส์ค่ะ คุณขา

"ที่รักขา ให้อาฮั้นนอนดูทีวีที่บ้านนะคะ วาเลนไทน์คนมันเยอะ ขี้เกียจจองโต๊ะค่ะ ร้านอาหารก็ฉวยโอกาสขึ้นราคาอีก" (ที่จริงตูงกก็เพราะเก็บตังค์ซื้อของเซอร์ไพรซ์ให้มันน่ะแหละ หมดตัวเลย)

"อะไรกัน ที่รักไม่รักผมหรอ.. ผมอุตส่าห์มาหานะ ไม่ทำอะไรพิเศษเลย น้อยใจ T_T" (นังคนนี้นี่ ตอนเริ่มคบก็ดูสปอร์ตดี ทำไมตอนนี้ งกฟะ ตูทุ่มไปตั้งเยอะนะ ใจคอจะไม่ให้เอาคืนเลยเหรอไง กอดก็ไม่ได้ จูบก็ไม่ได้....เดี๋ยวพ่อปล้ำเสียนี่)

ยุ่งยากใจค่ะท่านทั้งหลาย เราแอบดูชาวบ้าน และช่วยเหลือผู้ที่ตกอยู่ในวงจรอุบาทว์อย่างนั้น
ให้โผล่พ้นน้ำออกมาเหมือนพวกเราดีกว่า นัยว่าได้กุศลแรงนักแล

ยังมีการช่วยเหลืออีกอย่างที่พวกเราสมควรจะทำเพื่อช่วยโลกเอาไว้ ถือเป็นภารกิจอันใหญ่หลวงนะคะ สมาชิกที่รัก คือการ 'แยก' คู่ค่ะ ท่านก้าวเข้ามาในชมรมนี้ ก็เหมือนว่าท่านได้ตัดสินใจไปแล้วว่าภาระหน้าที่นี้เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด แม้ท่านจะสงสารพวกไร้ความอบอุ่นและขาดความมั่นใจที่ชอบเดินเป็นคู่ ๆ จับมือถือแขนกระหนุงกระหนิง หรือโอบกอดกันแนบชิด

ท่านขาาาาาาาา ที่ท่านเห็นไม่ใช่สิ่งที่พระเจ้าบันดาลมาให้เป็นสัญลักษณ์แทนความรักค่ะ มันเรียกว่าอาการขาดที่ยึดเหนี่ยวจิตใจน่าเวทนายิ่งนัก ท่านต้องแยกพวกมัน เอ๊ยยย พวกเขาออกจากกันให้ได้ ท่านแยกคู่ปาท่องโก๋ก่อนจิ้มสังขยาและกรอกน้ำเต้าหู้เข้าปากฉันใด ท่านก็ต้องแยกยุรุษและสตรีผู้กำลังตกอยู่ในห้วงกรรมพวกนั้นให้ได้ฉันนั้นแล

ประธานจะยกตัวอย่างคู่หนึ่งที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลประธานนักให้ฟัง อยู่หอเดียวกันนี่แหละค่ะ คู่นี้สาวแก่กว่าพ่อหนุ่มหลายปี แต่พ่อหนุ่มก็ไม่หวั่น เช้าถึงเย็นถึง มาอยู่ห้องแม่...เอ๊ยห้องแฟนจนเป็นเสมือนห้องตัวเอง ดูภายนอกก็อาจดูเหมือนจะมีสุขดี แต่แท้จริงแล้ว พวกเขาอาภัพยิ่งนัก อาการอยู่ด้วยกันตลอดเวลาแสดงให้เห็นถึงการสิ้นไร้กัลยาณมิตรอื่น ๆ โดยสิ้นเชิง การเดินเองไม่ได้ต้องจับจูงมือกันแสดงให้เห็นว่า ขนาดยังไม่แก่ยังทรงตัวยากขนาดนี้ ในอนาคตไม่ใครก็ใครต้องเป็นอัมพาตชัวร์ๆ ยิ่งเวลากินข้าวแล้วต้องแยกตัวไปนั่งกันสองคน เอาตะกร้าใส่น้ำสลัด และ ซอสส่วนตัวลงมากิน ใช้ของส่วนรวมไม่ได้ ดูเผินๆ เหมือนลงมาปิกนิกหวานชื่อนไม่สนใจชาวบ้าน เพียงแต่ว่ายังงาบอาหารของหอพักอยู่ สมาชิกจ๋า ประธานรู้ว่าท่านหมั่นไส้ แต่ท่านมองไม่เห็นหรือว่านั่นน่าสงสารแค่ไหน ประการแรกเลย... ความรักทำให้ปากบาง ภูมิต้านทานต่ำ ดูสิ!!!! ซอสราคาถูกพวกเขาทานไม่ได้ รสรักกลบรสอาหารหมดแล้ว ต้องใช้ของราคาแพงรสละมุนลิ้น ยิ่งรักกันมากยิ่งต้องใช้ของราคาแพงมาก...แย่ไหมล่ะ ประการที่สองคือ ความรักนั้นทำให้คนปากเหม็นตัวเหม็น....ก็แหม... ถ้าไม่เหม็นแล้วคนเรามันจะแยกออกไปนั่งสองคนมันทำไม น่าคิดไหม

ให้อภัยเขาเถิดค่ะ ความรักทำให้คนพวกนี้เป็นทาสของโรค Lotusbeneathwater Syndrome มีชื่อไทยว่า โรคบัวใต้น้ำ อันก่อให้เกิดอาการดังที่ยกตัวอย่างมาแล้ว นอกจากอาการพวกนั้นยังมีอาการที่น่าเป็นห่วงเข้าไปอีก... นั่นคืออาการอายตนะทั้ง 6 ไม่ยอมทำงาน หรือ ทำงานผิดปกติอย่างกะทันหัน

หู - ไม่ได้ยินหรอก เพื่อนเอย อาจารย์เอยว่าอะไร บอกไปสิว่าผู้ชายที่คบอยู่มันชั่ว บอกไปไม่สน

ตา- มองไม่เห็นหรอกว่ามันทำกะตูไว้ร้ายแรงขนาดไหน ก็คนมันหน้ามืดตามัวเห็นชั่วเป็นดี

จมูก - เพี้ยนมาก ได้กลิ่นอาจมเป็นเครื่องหอม

ลิ้น - เอ่อ ไม่ได้เอาไว้ทำอย่างอื่นหรอกค่ะ เอาไว้.....เอ่อ x เซนเซอร์x อย่างเดียว

กาย - ไม่รู้ร้อนหรือหนาวใดใด...ฤดูหนาวก็อบอุ่นดุจยามใบไม้ผลิ แหวะ หนาวแทบตาย ขอใส่กระโปรงสั้นให้แฟนดู ร้อนเผาไหม้ขอใส่แจกเกตเท่ห์มัดใจสาว

ใจ - มันบรรจุคนตัวโตเบ้อเร่อเอาไว้มันจะไปบรรจุอะไรได้อีก เพื่อน พ่อแม่ ญาติพี่น้อง กระเด็นกระดอนออกมาหมด

เห็นหรือยังว่าความรักนำมาซึ่งความทุกข์ขนาดไหน ++ จงภูมิใจเถิดที่ท่านหลุดพ้นออกมาเสียได้ วันวาเลนไทน์น่ะปล่อยมันไป เตรียมตัวทำบุญวันมาฆะบูชาดีกว่า ประเสริฐที่สุด ปล่อยให้ประธานพล่ามมาเสียนาน ประธานแค่อยากจะบอกกับสมาชิกทุกคนว่า ช่วยอีเมลมายืนยันสภาพความเป็นสมาชิกหน่อยนะ ประธานจะทำ database ให้เป็นหลักเป็นฐานเสียที เมื่อมีสมาชิกพอเพียงแล้ว จะได้ทำ Newsletter ส่งให้ท่านรายเดือน ประธานคิดว่าจะแบ่งออกเป็น 4 ส่วนดังนี้

1. ส่วนฝึกจิตให้ปล่อยวาง เน้น ธรรมะร่วมสมัย ประธานทำเอง หัวเรื่องนี้
2. ส่วนตอบปัญหาคาใจ สำหรับคนปลงไม่ได้ อันนี้คุณหมอพลอยรับภาระไป
3. ส่วนสำหรับคนที่ปลงได้แล้ว และเกลียดการมีคู่ คุณชายต่อพงษ์จะมานำเสนอ ไอเดียสำหรับคนสมัยใหม่ เท่ห์อย่างมีท่า ไม่ต้องพึ่งพาคู่รัก แฟน กิ๊ก สามี ภรรยา ลองติดตามว่าชีวิตคนเราในอีกแง่มุมมันน่าสนุกสนานและสบายใจขนาดไหน
4. ส่วน Matchmaker นี้สำหรับสมาชิกกลุ่มที่หื่น เอ๊ย ทำใจไม่ได้จริง ๆ สิ้นหวังแล้ว ขอแฟนหน่อยเหอะ เราก็จะพยายามจัดหาให้ แต่เนื่องด้วย สมาชิกหญิงมันมีน้อย บางทีก็ต้องจับคู่ชายกับชายคงไม่ว่ากันนะ -____-" ใครจะส่งรูป ส่งข้อมูลมาแจก ก็ตามอะบาย ไม่ซีเรียสอยู่แล้ว นี่คือชมรมของทุกคน แค่เข้าแล้วออกไม่ได้ จะออก ต้องตัดนิ้วก้อยเหมือนยากูซ่าเท่านั้นเอง หุ หุ หุ

ไปละนะ ประธานจะไปทำงานต่อ วันมาฆะบูชาขอเชิญชวนมาร่วมสวดมนต์ไหว้พระโดย
พร้อมเพรียงกัน เอาเป็นว่า 2-3 ทุ่มก็แล้วกัน แล้วนั่งสมาธิต่ออีกหน่อย อุทิศผลบุญให้ผู้ประสบภัย

บ๊าย บายจ้ะ!!!!!

ป.ล. ส่งรูปถ่ายมาด้วยนะ....ประธานจะทำหน้าแนะนำสมาชิกในฉบับหน้าค่ะ ส่งรูปไวเสร็จไว


หลังจากส่งสาส์นออกไปแล้ว ก็ได้สมาชิกเพิ่มอีกมากมาย แต่เหมือนเป็นอาถรรพณ์จริงๆ - -' ที่ได้สมาชิกมามากเท่าไร ก็จะเสียประชากรออกไปเรื่อย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ จนตอนนี้จำนวนสมาชิกลดน้อยถอยลงอย่างมากมาย จะมีก็ไอ้ประธานนี่แหละอยู่ยงคงกระพัน เกาะหนึบเป็นตุ๊กแก ทำให้ความตั้งมั่นของประธานเริ่มสั่นคลอน หรือว่าเราควรจะเปลี่ยนจากชมรมคนโสดแสนสุข มาเป็นชมรมออนไลน์ ออนเลิฟ แมทชิ่ง เซอร์วิสดีหว่า - -

พอเปลี่ยนระดับการศึกษา ประธานก็เริ่มไม่ว่าง จะคลอดงานเฉพาะกิจออกมาก็ต่อมีมีคนมาบ่นๆ ปัญหาชีวิตให้ฟัง แต่ส่วนมากคนมาบ่นก็ต้องการเก็บไว้เป็นความลับ เลยมีจดหมายเปิดผนึกออกมาสู่สายตาสมาชิกท่านอื่นน้อยมาก งานที่กระทำได้โดยเปิดเผยอีกชิ้นก็คือ

3. วิธีอยู่ได้ด้วยตัวเอง...จากประธานชมรมคนโสดแสนสุข

สวัสดีค่ะ

โผล่มาเจอสมาชิกอีกแล้วนะคะ จริงๆ ช่วงนี้ประธานชมรมคนโสดแสนสุขก็ยุ้งงงงง ยุ่ง แต่แหมมม สมาชิกท่านหนึ่งมางอแงจะขอให้ประธานมาชี้นำวิธีดำรงชีพตัวคนเดียวโดยไม่ต้องพึ่งพาผู้ชายให้หน่อย นัยว่า...ต้องการที่พึ่งทางใจด่วน ประธานก็นะ...จะตะโกนบอกว่า "ตูม่ายยยยยรู้ ตูตั้งชมรมมาเพื่อแก้เครียดเฉยๆ จริงๆ ตูยังต้องการพึ่งพาผู้ชายอยู่" มันก็ไม่ได้ใช่มั้ยคะ เดี๋ยวจะเสียภาพลักษณ์สาวมั่น ทันสมัย อย่างประธานฯ หมด อิอิ

ประธานก็เลยเจียดเวลาอันน้อยนิด...ปลีกตัวมาเขียนสาส์นให้กำลังใจสั้นๆ ก่อนจะหนีไปห้องสมุด หวังว่าสมาชิกท่านนั้นมาอ่านแล้ว...จะรู้สึกดีขึ้นนะ หนูทำได้ดีแล้วค่ะ มาได้ครึ่งทางแล้ว...อีกนิ้ดดดดดด เดียวก็จะพ้นน้ำ (ขึ้นไปอยู่บนคาน) แล้ว (แหะๆ) เอาล่ะ...นี่คือวิธีอยู่ให้ได้ โดยไม่ต้องพึ่งพาผู้ชาย... เอ...เดี๋ยวจะหาว่าตู เอ๊ย ประธาน sexist อีก ขอเรียกว่า...วิธีอยู่ให้ได้...โดยไม่ต้องพึ่งพาเพศตรงข้ามก็แล้วกันนะคะ

ประธานขอทำให้มันดูง่ายๆ (เพราะเวลาอัพบลอกมีจำกัด) โดยแบ่งเป็น 5 ข้อเลยนะ (โปรดอ่านอย่างมีวิจารณญาณ)

1. มั่นใจในตัวเองหน่อย...

ถึงคุณจะสวยสู้ประธานไม่ได้หรือหล่อสู้พี่อธิปพระเอกในเรื่องเก็บรักไว้..ใต้ผืนดินไม่ได้ (โฆษณาแอบแฝง) คุณก็ไม่ต้องไปใส่ใจกับความจริงข้อนั้นนะคะ เพราะว่ายังไง ๆ มันก็ไม่มีทางสู้ได้อยู่แล้ว ของมันแพ้ตั้งแต่อยู่ในมุ้ง แต่สิ่งที่คุณจะต้องจำให้ได้ก็คือ "ถึงตูไม่ได้สวยแต่กำเนิด แต่เงินมี พี่ก็สวยด้ายยยยย" เก็บเอาเวลาที่เศร้าหมองคิดถึงอีตานั่นหรือยัยนั่นไปช้อปปิ้งดีกว่าค่ะ แล้วก็หาเสื้อผ้าที่แหวกแนวดูบ้าง อะไรที่ไม่เคยใส่เพราะคิดว่าใส่แล้วจะโป๊ไปหรือเปรี้ยวไป...ใส่มันไปเลย

ใครว่าใส่ชุดนั้นแล้วไม่สวยมั่ง อะไรมั่ง อย่าไม่เชื่อม้านนนนนน มันอิจฉาค่ะ สมาชิกคะ คนเรามีดีก็ต้องโชว์ใช่มั้ยคะ ใครมามัวนั่งคิด "โอ๊ย....แขนใหญ่ ใส่สายเดี่ยวไม่ได้" โอ๊ย...เหลวไหลทั้งเพ ใส่ไปเลยค่ะ เกิดมาชีวิตก็มีเท่านี้ ถ้าแขนใหญ่เราก็หาวิธีอื่นมาแก้ดิ...เช่นดันหน้าอกให้อึ๋มๆ แทน แล้วทีนี้สายตาคนก็ไปมองที่อื่นแทนละ ง่ายนิดเดียว

(สมาชิกฝ่ายชายเอาไปประยุกต์หาวิธีเอาเองนะคะ)

อ้อ..พอเราสวยแล้ว เราก็ต้องสร้างความมั่นใจด้วยการหาคมมาคอมเม้นต์...เชื่อประธานนะคะ อย่าชวนให้เพื่อนสนิทมาเม้นต์ค่ะ มันชอบพูดความจริง เอ๊ย...มันชอบอิจฉาตาร้อน เดี๋ยวก็จะพานหาว่าใส่แล้วไม่สวยมั่ง...ใส่แล้วอ้วนไปมั่ง ใส่มาได้ยังไง ไม่เจียมตัวมั่ง เฮอะ...กลัวฉันสวยกว่าล่ะซี้.....

จะให้ดีต้องถามเพื่อนแบบห่างๆ ดีกว่า ถามคนอังกฤษได้ยิ่งดี เพราะคนอังกฤษมักจะปากไม่ตรงกะใจ (อุ๊บบบบบบบ )


2. ท่องเอาไว้...ฉันไม่แคร์ ๆ
สิ่งที่จะทำให้ความมั่นใจเราหายก็คือ...ความหวั่นไหว
และสิ่งหนึ่งที่ทำให้เราหวั่นไหวได้ง่ายคือ ความสงสารจากคนรอบข้าง

ดังนั้น...เราต้องลบปมด้อยด้วยการสร้างปมเด่น ฮ่าๆ ๆ ๆ จะมาสงสารเพราะเห็นว่าเราอ่อนแอ อกหักเรอะ...ไม่มีทาง เราต้องเบี่ยงเบนความสนใจจากบุคคลผู้มีความกรุณาล้นเหลือพวกนั้นไปทางอื่นแทน ถ้าปกติคุณซื้อเสื้อผ้าตัวละ 20 - 30 ปอนด์ ไม่ได้แล้วนะ...มันไม่เด่นพอ ต่อไปนี้คุณต้องขึ้นหลักร้อยเป็นอย่างน้อย...แล้วก่อนจะซื้อคุณต้องอุทานด้วยนะคะ "โอวววว พระเจ้าจ๊อด...ไม่ซื้อม่ายด้ายแล้ว...ไม่มีสิ่งไหนเหมาะกับข้าพเจ้าเท่าชุดนี้อีกแล้วในโลกใบนี้" แล้วก็กรี๊ดดดด ออกมาอีกสองสามครั้งให้พนักงานขายตกใจเล่นๆ ถ้าจะให้ดี ตอนซื้อชวนเพื่อนเพศเดียวกันไปหลายๆ คนแล้วอุทานอย่างที่บอก ได้ผลแน่ๆ ค่ะ ประธานรับรอง

อีกอย่างก็คือ...ถ้าแต่ก่อนคุณพูดไทยชัดเปรี๊ยะ ไม่ได้ๆ...เดี๋ยวนี้ต้องมี แอ๊ค-เซ่น หน่อยนะคะ สมาชิกที่รัก...เดี๋ยวไม่อิน...อิอิ คำภาษาไทยคำไหนที่จำได้คุณก็ต้องแกล้งจำไม่ได้ พูดทายคาม อางกิดคาม น่ารักจะตาย...บางทีก็อุทานเป็นภาษาฝรั่งเศสด้วยเลย ไฮโซกว่าอีก ภาษาอังกฤษเดี๋ยวนี้คนก็พูดเยอะไปแล้ว หรือถ้าคุณไม่ได้เรียนภาษาฝรั่งเศส...ไม่เป็นไรค่ะ ภาษาอังกฤษสำเนียงฝรั่งเศสก็พอจะแทนกันได้เช่น

Morrison จะอ่านว่า มอ ริ สัน ไม่ได้นะคะ ต้องอ่านว่า มอ ครี ซง (ตรงคำว่าครี ต้องขากเสมหะด้วยค่ะ จะได้ได้อารมณ์มากขึ้น)
station อ่านว่า สะ เต สิ ยง
car อ่านว่า คาร์ ไม่ได้นะคะ ต้อง คาร์ค์ หรือจะให้ได้อารมณ์ต้อง ขากกกกกกกกกก (ถุย)

คำไหนมีตัว R ก็...จำติดใจเอาไว้ค่ะ ขากกกกกกกกกก (ถุย) เพื่อความไฮโซ กิ๊บเก๋...ท่านทำได้
แม้จะต้องหลอดเลือดในคอแตกตาย แต่เพื่อความหรูหรา มีระดับ มันก็คุ้มกัน ไม่ใช่เหรอคะ

อีกประการหนึ่ง คุณสามารถกำจัดความสงสารที่คนอื่นเผื่อแผ่มาให้คุณได้...ด้วยการแผ่ความสงสารนั้นให้คนอื่นก่อน เช่น

"ตายแล้วแป้ง...วิชานี้ได้คะแนน 56 เองเหรอจ๊ะ...โถ ไม่น่าเลย น่าเศร้าใจเนอะ เสียดายจัง ฉันได้ 67 ไม่อย่างนั้นคงเข้าใจเธอมากกว่านี้"

หรือไม่ก็

"แย่จังเลยเนอะไก่...เธอเนี่ยหน้าอกเล็กจัง...ให้ยืมซิลิโคนของเรามั้ยจ๊ะ"

แค่นี้คนก็เลิกสงสารคุณแล้ว
ไม่ต้องกลัวว่าใครจะมาทำให้คุณหวั่นไหวเลยค่ะ ^ ^


3. จริงๆ วิธีนี้ highly recommended มากๆ แต่ว่าลืมเอาไปไว้เป็นข้อ 1
มันเป็นวิธีที่ดัดแปลงมาจากการเพ่งกสิณนะคะ การเพ่งอสุภะ หรือซากศพน่ะค่ะ

สมัยก่อนคุณอาจจะมองเขาด้วยตาหวาน (หรือตาบอดเพราะความรักบดบัง)
อาจจะมองว่า..หล่อจัง ทำไมเป็นสุภาพบุรุษแบบนี้
ทำไมเค้าดี ทำไมเค้าเสน่ห์แรง ทำไมเค้าทำอะไรก็เพอร์เฝคไปหมดเลย...อา...ไม่ไหวแล้ว ๆ ห้ามใจไม่ไหวแล้ววววววววว

แต่ต่อไปนี้ ไม่ได้แล้วนะ
คุณต้องมองเขาอย่างพินิจพิเคราะห์มากขึ้น
คุณต้องแยกออกว่า...อา...ร่างนี้ประกอบด้วยอวัยวะต่างๆ มีทั้งกระดูก และเนื้อเยื่อ ภายนอกมี ตา หู จมูก ปาก ข้างในมี ตับ ไต ไส้ พุง
นึกภาพตามไปด้วยนะคะ จะให้ดี...นึกตอนเขากินข้าวค่ะ จินตนาการติ๊ต่างว่าตัวคุณเองเป็นข้าวเม็ดนั้น แล้วก็ตามเข้าไปในปาก
คุณอาจจะตาสว่าง เริ่มมองเห็นว่า
อี๊....ตานี่มีฟันเกด้วย
อ๊าย...ลิ้นมีฝ้าขาวอีก (เอาเอดส์มาติดฉันรึเปล่าเนี่ย)
แล้วคุณก็คลุกเคล้าอะไมเลสของเขา ผ่านหลอดอาหารลงไป คลุกเคล้าน้ำย่อยในกระเพาะ ลำไส้เล็ก ลำไส้ใหญ่ และลึกลงไปกว่านั้น อี๊...... (ไม่อยากนึกภาพต่อเลยตู)

อ่า...ถ้าไม่ถนัดอาหาร...ก็ลองไปคิดถึงสมองก็ได้ หรือว่าระบบหายใจ ติ๊ต่างว่าตัวเองเป็นออกซิเจนก็ดีนะ เผื่อจะเห็นว่าดาร์ลิ้งค์ของคุณ...ไม่ชอบตัดขนจมูก
หรือไม่ก็แปลงร่างเป็นแมลงวันบินลอดไปในหู คุณก๊ออออาจจะเห็นว่ายาหยีของคุณไม่ได้แคะหูมา 3 เดือนแล้วก็เป็นได้

ถ้าคุณไม่ถนัดโหมดอวัยวะ คุณลองใช้โหมดกระดูกก็ได้ อ่า...ลองนึกกระโหลกกลมๆ (กลวงๆ) เชื่อมต่อกะกระดูกสันหลัง แล้วลงมาก็มีไหปลาร้า ตามด้วยต้นแขนหรือ Humerus อ่า...ตรงนี้เองเหรอที่เราเคยซบ มันเชื่อมต่อกะอะไรนะ อ๋อ Ulna กะ Radius เหรอ...เอ๊ ทำไมตรงนี้มันขรุขระๆ ล่ะ อ๋อ...มันควรจะเป็นส่วนที่ยึดติดกะกล้ามเนื้อนี่เอง...เอ ทำไมของตานี่มีน้อยจัง กล้ามเนื้อน้อยไขมันเยอะล่ะสิ...อี๊ เคยชอบไปได้ยังไงนะ คนแบบนี้

แค่นี้อ้ะ ไม่ยากเลย ใช้ความรู้ทางกายวิภาคนิดหน่อยเท่านั้น ทำได้มั้ย ถ้าทำไม่ได้มาปรึกษาได้นะ ประธานเรียน Human remains มาเมื่อปีที่แล้ว ศึกษามาแล้วหลายร่าง


ถ้าทำขนาดนี้แล้ว...ก็ยังไม่ได้ผล ขอแนะนำให้คิดถึงระดับเซลล์ไปเลยนะคะ
มองลึกๆ ลงไปถึงไมโตคอนเดรียโรงผลิตพลังงานของเขาเลยดีกว่าจ้า


4. เปลี่ยนเพลงในคอลเลกชั่นให้หมด...
ไอ้เพลง ที่คั่นหนังสือ เหนื่อยไหม ทำไมต้องเธอ เมื่อเขามาฉันจะไป น้ำเต็มแก้ว อะไรที่ฟังแล้ว...โหย...ทำไมเราแสนดีอย่างนี้...เขาทำอะไรเราก็ไม่ว่า
โอ๊ยยยยย น้ำเน่า ทำตัวอย่างกะนางเอก(พระเอก) นิยายยุคเก่าก่อน

ลบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
มาสอนกันผิดๆ อย่างนี้ได้ไง...
เพลงใหม่ที่คุณจะต้องแอดเข้า list ก็คือเพลง ขวากหนาม กล้าขอกล้าให้ นางแมวยั่วสวาท ทิ้งลงแม่น้ำ หรือเพลงอัลบั้มของปาน ธนพร อะไรประมาณนั้น
อ่อ...แล้วก็เปลี่ยนสไตล์การร้องเกะด้วย เพลงปาล์มม่ง ปาล์มมี่ โฟร์ มด อะไรน่ะพอเหอะ...ไม่มีสง่าราศีภายในเลย...เอาเพลงที่แนะนำไปดีกว่า...จะได้เห็นว่าคนอย่างเรา แกร่งนอก แกร่งใน เหอๆ ๆ

เราน่ะ ฟังเพลงอะไรบ่อยๆ ก็เป็นไปตามนั้นนะ สมาชิกคะ เลิกสั่งสอนตัวเองแบบ subliminal ด้วยเพลงที่มีแต่ในโลกแห่งความฝันแบบนั้นได้แล้ว



5. เปลี่ยนสภาพจากผู้ถูกกระทำไปเป็นผู้กระทำบ้าง...
เคยเป็นผู้ถูกเข้าหา ตามคลับ ตามบาร์ก็หัดเป็นคนเข้าหามั่งนะ

คนที่เคยมีคอมมิตเม้นต์ มากๆ อ้ะ ก็หัด one night stand มั่งก็ได้...เดี๋ยวรับรองติดใจ..

อะไรที่เคยทำ indoor ก็ออกไปทำ outdoor เพื่อเปลี่ยนรสชาติ (กีฬาน่ะ แหมคิดมาก)

อะไรที่เคยเป็นแต่ผู้รองรับ ก็พลิกบทบาทไปอยู่เหนือกว่ามั่ง (หมายถึงอารมณ์น่ะ จะรองรับอารมณ์เขาตลอดเลยเหรอ)
แล้วก็ไปช้อปหาอะไรใหม่ๆ มาใช้มั่ง เช่น แส้ เทียนไข กุญแจมือ ชุดตำรวจสาวรัดรูป (เอามาเล่นโปลิสจับขโมยกะเพื่อนๆ แหมมมม คิดมากกกก)

แล้วก็ท่องจำนะคะหนูๆ...

มิกิ๊กเข้าไว้
สดใสซาบซ่า
ผู้ชายผีบ้า (เปลี่ยนเป็นคำว่าผู้หญิงก็ได้ ถ้าคุณเป็นผู้ชาย)
ไม่น่าหลงใหล

คบๆ เลิกๆ
เอิ๊กๆ หลอกใช้
อยากโง่ทำไม
ไม่ได้รักเอ็ง

บ่นมานาน ไปอ่านหนังสือเรียนแล่ว...
อย่าคิดมากนะ สมาชิก


ป.ล. จงอ่านด้วยวิจารณญาณจริงๆ นะ -__-
ป.ล. 2 พยายามเขียนให้เป็นกลาง แต่ก็ทำไม่ได้ ฮ่าๆ ยังไงๆ ประธานก็เป็นผู้หญิงนี่นา ลำเอียงนิดหน่อยไม่ว่าอะไรหรอกเนอะ

นับจากวันที่ก่อตั้งชมรมมาถึงวันนี้ เป็นความทรงจำที่ดีของประธานมากๆ แม้ว่าเลขาคู่ชีพอย่างน้องต่อพงษ์จะไม่อยู่ ข้ามไปเรียนแลกเปลี่ยนที่ฝรั่งเศสในปีนี้ เพียงแต่ว่าช่วงนี้รู้สึกชมรมระส่ำระสายอย่างแรง..จนประธานคิดว่าอยู่เฉยๆ คงจะไม่ได้ ชมรมคงจะโดนข้าศึก ซึ่งเป็นผู้มีอิทธิพลเก่า (ความรัก) เข้าโจมตีให้ต้องเสียกำลังพลเรื่อยๆ เป็นฝ่ายตั้งรับอย่างเดียวท่าทางจะไม่ไหวแล้ว เราอาจจะต้องใช้การประชาสัมพันธ์เชิงรุก เพื่อดึงดูดสมาชิกเข้ามา และเลื่อยขาคู่รักรอบๆ ข้างทีละนิดๆ โดยไม่ให้รู้ตัว อ่ะฮ้า....

คู่รักคู่ไหนอยู่ใกล้ๆ ระวังตัวไว้ก็แล้วกัน ประธานออกล่าเหยื่อแล้ว แง่ง ๆ ๆ ๆ