สองวันที่แสนยาวนาน

Rating:	★★★★
Category:	Other

สองวันที่ผ่านมา รู้สึกว่ามันยาวนานมากเลยค่ะ ทั้งๆ ที่ดูภาพรวมแล้วเวลาช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน ก็ดูดิ อีกไม่นานก็ต้องกลับไปอังกฤษแล้วนะเนี่ย งานการก็มารออยู่คับคั่ง เหอ ๆ ๆ

สองวันที่รู้สึกว่ายาว...
แต่ไม่ productive เลย

ทำไมสองวันนี้ถึงได้ดูยาวนานเป็นพิเศษ ก๊อเมื่อวานตื่นแต่เช้าน่ะค่ะ ไปแพร่มา เช้าไปเย็นกลับ
ปกติยิ้มหลับเกือบๆ ตีสอง ตื่นมาก็สิบโมงแล้ว แต่ว่าจำต้องตื่นหกโมงครึ่ง เวลางอกออกมา 3 ชั่วโมงกว่าแน่ะ

เรื่องของเรื่องคือแม่ไปทำธุระที่บ้านสายธรรม สำนักปฏิบัติธรรมที่ร่วมๆ บริจาคกันมา แล้วทีนี้แม่จ๋าก็โทรตามพ่อจ๋าให้ไปรับ แล้วพ่อจ๋าก็ปวดหลัง ขับรถทางไกลนานๆ ก็เมื่อย ก็เลย โอเช...ขับก็ได้ - -' แต่ว่าไม่เคยขับไปแพร่มาก่อน ก็แอบงงนิดหน่อย

'แพร่ไปทางเดียวกะลำปางใช่ไหม'
'ใช่'
'เลยเกาะคาเข้าลำปางไปเลยใช่ป่าว'
'อาฮะ ไปทางงาว'

เอ...แล้วงาวมันอยู่ไหนง่า.....ไม่เคยไป -_-' กระซิก ๆ ๆ หรือไม่ก็เคยไปแล้วจำไม่ได้ก็ไม่รู้ ก็โอเค ขับๆ ไปก่อนเข้าลำปางแล้วค่อยว่ากัน

วันที่ 17 นี่ ตอนแรกก็คิดว่ารถจะเยอะมากกกก เพราะผู้คนกลับ กทม. แต่เอาเข้าจริงก็แค่ 'เยอะ' อย่างเดียว ยังไม่ถึงกับขั้นสูงสุด สงสัยจะชิงออกแต่เช้ามืดกันไปหมดแล้ว จึงส่งผลกระทบแค่ ไม่มีแฮมเบอร์เกอร์กินเมื่อตอนที่แวะปั๊มเจ้าประจำ หมดเกลี้ยงเลยฮ่ะ ก็เลยต้องกินฮอตด็อกแทน (ก็เมื่อ 2-3 ปีก่อนสมัยน้ำมันถูกๆ ขับรถลง กทม. บ่อยอ่ะค่ะ พอน้ำมันกระฉูดเลยหันไปหาบริการขนส่งมวลชนแทน)

บรรยากาศต่างจากตอนไปเชียงรายลิบลับเลยค่ะ ตอนนั้นมันแล้งมากกกก ไม่มีฝนหยาดหยดลงมาสักหยด แต่ตอนนี้ มีน้ำฝนลงมาสัมผัสหญ้าแห้งๆ บ้าง ต้นไม้เลยดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาหน่อย ที่สำคัญก็คือ ดอกตะแบก ดอกหางนกยูง ดอกคูน ดอกเหลืองอินเดียเต็มไปหมด สวยไปอีกแบบ ดูเหมือนว่า บนผืนหญ้าสีน้ำตาลๆ อย่างน้อยดอกไม้ก็ยังเบ่งบาน และยอดอ่อนของต้นไม้ก็กำลังจะผลิออกมา ให้ป่ากลับมาเขียวขจีอีกครั้ง

สวย แต่ก็ไม่ได้มองนานหรอกค่ะ เดี๋ยวแหกโค้ง เหอๆ

เชียงใหม่ - ลำปาง ยังโอเค ลำปาง - งาว นี่ทำไมโค้งอันตรายเยอะจัง งาว - แพร่ นี่ถนนสองเลนวิ่งสวน ข้าพเจ้าก็ว่าเหยียบร้อยยี่สิบแล้ว แต่ก็คงมิทันใจคนกรุง จึงมีรถป้าย กทม. แซงไปเยอะเอาการอยู่พร้อมกับสายตาหันมามองประมาณ 'น้อง ขับช้าชิดซ้ายดิ'

เอ่อ พี่คะ คือว่า หนูก็พอดีลิมิตตามกฏจราจรแล้วนะคะ
แล้วมันก็ถนน 2 เลนนะพี่ ไม่ใช่ 4 เลน ข้างหน้าทางโค้งกลับด้วยนะพี่ พี่จะรีบไปหนายยยย

บ่น (ในใจ) ยังมิทันขาดคำ ก็แอบขำ ฮ่า ๆ ๆ อ้ายรถสีน้ำเงินอุตส่าห์แซงไปไม่ทันไร ก็ต้องไปติดรถขนของอยู่เบื้องหน้า เพราะว่าตรงนั้นมันเป็นทางโค้งลัดเลาะเขา ทีนี้แซงต่อไม่ได้จริงๆ แล้ว ทางทั้งแคบและคดเคี้ยว

จะไปเร็วหรือไปช้า เราก็มาติดแถวๆ กลางดอยตรงนี้เท่าเทียมกันนะคะ

นั่นแหละฮ่ะ เลยไปถึงสำนักปฏิบัติธรรมประมาณ 10 โมงกว่าๆ แน่ะ
ก็แวะซื้อผลไม้ไปดำหัวแม่ชี
แล้วก็กินข้าวเที่ยง
กลับออกมาราวๆ บ่ายสอง

แวะเอ้อระเหยกินกาแฟดอยตุงตรงก่อนถึงเชียงรายอีกพักใหญ่
แล้วพ่อจ๋าก็ผลัดเวรขับรถ หุหุ เนื่องด้วยข้าพเจ้าเริ่มมีอาการปวดเมื่อย และปวดท้องแปลบๆ

แวะกินก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นหมูที่อยู่ใกล้ๆ เกาะคา
ร้านนี้เขาต้มลูกชิ้นเองน่ะค่ะ มีลูกชิ้นสองแบบ แบบธรรมดา กับแบบใหญ่เท่ากำปั้น...
น้ำก๋วยเตี๋ยวหวานนนน จับใจ อร่อยดี แต่บริการไม่ดีเลย
แม่จ๋าไปถามหาผักสด เจ๊คนทำบอกว่าไม่มี ให้ไม่ได้ จะเอาผักไว้ลวก ตัดรอนสุดๆ
ที่ร้านอื่น เวลาถามหายังจัดมาให้เลย แล้วคิดเท่าไหร่ก็ว่ากันไปๆ พูดจาตัดรอนมันช่างเสียความรู้สึก


กินก๋วยเตี๋ยวแล้วก็แวะซื้อผลไม้แล้วแว้บเข้าไปป่าซาง (อยู่ในเขตลำพูน)
เอาปลาที่แม่จ๋าซื้อมาจากชลบุรีแวะให้ เดินเล่น แล้วก็กลับบ้าน
ด้วยความที่แวะเรื่อยๆ ทำให้กลับมาถึงบ้านสามทุ่มกว่าไม่ได้ทำงานเลย - -' ก็เลยต้องทำงานชดใช้นิดนึงก็ยังดี (นิดนึงจริงๆ)

ห้าทุ่ม เห็นเมลอีกฉบับมาทวงงานจากอังกฤษ ปวดหัวตึบ ความเครียดขึ้นสูงปรี๊ดดดด

เที่ยงคืน..เมื่อความเครียดขึ้นสูงปรี๊ดดดด ก็เริ่มปวดท้องแปลบๆ มากขึ้น ซวยล่ะสิ
ดวดแอนตาซิลแบบน้ำเข้าไป
ชิ่งไปนอนดีกว่า หลับๆ ไปจะได้ลืม อิอิ

ตีสี่..
โอ๊ยยยย ใครมาบิดไส้กันเนี่ย
อาการปวดกระเพาะอาหารย้อนกลับมาจนได้ มันกลับมาอีกแล้ว
บิดไปบิดมา คว้าเอาแอนตาซิลมากิน หวังลดกรดนิดๆ ก็ยังดี

เพิ่งซื้อเมื่อวานบ่าย หมดไปครึ่งขวดแล้ว ดื่มน้ำตามเยอะๆ กินกล้วยๆ
ผ่านไปพักใหญ่ ยังไม่เห็นจะหายเลย ดิ้นพราดๆ เหมือนพะยูนเกยตื้นไปจนตีสี่ครึ่ง เข้าเนตดีกว่า...นอนไม่หลับ

พ่อแม่เริ่มตื่น
'ป่ะ ไปโรงพยาบาล...'

กรี๊ดดด ไม่อาวว ไม่อยากไปรพ.

'ไปเหอะ ลานนาเขาบริการดี ไม่นานหรอก' พ่อจ๋าบอก

ม่ายอาวววว รพ. ลานนาแพงด้วย (ยังอุตส่าห์งกอีก)

สรุปว่าเลยผล็อยหลับไปประมาณหกโมงเช้าทั้งปวดๆ ตื่นมาอีกทีแปดโมง แม่จ๋าซื้อยารักษาแผลในกระเพาะอาหารมาให้แล้ว คล้ายๆ แบบที่เคยกินที่โน่นแหละ กินแล้วก็หลับไปเลย...

ตื่นมาอีกที 10 โมง กินโจ๊ก นอนกลิ้งไปมา กินข้าวเที่ยงให้ตรงเวลา (ไม่กล้าเลื่อนแล้ว)

บ่ายไปถอยโน้ตบุคใหม่ออกมา ทดลองๆ ๆ
ลูกพี่ลูกน้องบอกว่าเอาหรูๆ ไปเลยน้อง
ไม่เอาละ แพง....ไม่จ่ายเกิน 40000 หรอก งก - -
เอาหรูๆ ไปเราก็เอามาเล่นเนต พิมพ์งานเป็นหลักอยู่ดีน้อ
เอาคอมเสร็จแล้วก็ซื้อของที่ list ไว้
เอากางเกง + เสื้อไปแก้ที่ร้าน
แล้วก็กลับบ้านมากินข้าวเย็น

หมดแรง...
หลับ....

ตื่นมาจะ 3 ทุ่มอีกแล้ว
มานั่งเขียน literature Review ได้ 3 บรรทัด ก็เขวมานี่ (อีกละ)

ช่างเป็นสองวันที่ยาวนาน แต่ไร้ประโยชน์จริงๆ