วันนี้...ทำงานเสร็จตอนสี่ทุ่มกว่าด้วยความเหนื่อยอ่อน
จริงๆ วันนี้อาการไม่ค่อยดีแต่เช้า เหมือนว่าจะเป็นอาหารเป็นพิษ ปวดท้องบิด
หน้ามืด และมึน แต่เราก็ต้องอ่านหนังสือ ทำงานต่อ เพราะมี assessment พรุ่งนี้
จริงๆ วันนี้อาการไม่ค่อยดีแต่เช้า เหมือนว่าจะเป็นอาหารเป็นพิษ ปวดท้องบิด
หน้ามืด และมึน แต่เราก็ต้องอ่านหนังสือ ทำงานต่อ เพราะมี assessment พรุ่งนี้
เราเหนื่อย...เราไม่ท้อ...แต่เรานึกถึงชีวิตที่ไม่ต้องกังวลอะไรในอดีต
เออหนอ...เหมือนว่ามันจะผ่านมานานแสนนานแล้วเหลือเกิน
นานจนเราสงสัยว่า เราจะมีวันนั้นอีกไหม...
หรือว่าต้องอยู่กับกองทุกข์ให้ชิน เพราะวันนั้นจะไม่มาถึงอีกแล้ว ต้องอยู่แบบเครียดๆ ให้ได้
เออหนอ...เหมือนว่ามันจะผ่านมานานแสนนานแล้วเหลือเกิน
นานจนเราสงสัยว่า เราจะมีวันนั้นอีกไหม...
หรือว่าต้องอยู่กับกองทุกข์ให้ชิน เพราะวันนั้นจะไม่มาถึงอีกแล้ว ต้องอยู่แบบเครียดๆ ให้ได้
นึกถึงกลอนที่เคยเขียนไว้ เมื่อเดือนกันยายน
.........................................................................................
แม้หวั่น...คงต้องก้าวไปข้างหน้า
สู่เส้นสายปลายขอบฟ้าอันกว้างใหญ่
ไร้ทิศทางไร้หางเสือนำทางไป
คลื่นลมแห่งทะเลใจซัดสาดพลัน
สู่เส้นสายปลายขอบฟ้าอันกว้างใหญ่
ไร้ทิศทางไร้หางเสือนำทางไป
คลื่นลมแห่งทะเลใจซัดสาดพลัน
วันนั้น...เหน็ดเหนื่อยเจ็บปวดนัก
เพิ่งประจักษ์แจ้งในดวงใจมั่น
ชีวิตเรา..ยากขึ้นทุกๆวัน
เจ็บวันนั้น..ไม่อาจเปรียบเทียบวันนี้
เพิ่งประจักษ์แจ้งในดวงใจมั่น
ชีวิตเรา..ยากขึ้นทุกๆวัน
เจ็บวันนั้น..ไม่อาจเปรียบเทียบวันนี้
จ้องมองแสงทอทาบอาบฟ้ากว้าง
แสนอ้างว้าง..แสงแห่งใจไยริบหรี่
อีกไม่นาน..วารผกผันพลันราตรี
ดาริการิบหรี่...ใจรอนรอน
แสนอ้างว้าง..แสงแห่งใจไยริบหรี่
อีกไม่นาน..วารผกผันพลันราตรี
ดาริการิบหรี่...ใจรอนรอน
แม้หวั่น...ยังคงก้าวไปข้างหน้า
ให้เวลา..เป็นบทเรียนเพียรเฝ้าสอน
ท้อเมื่อไร...มาเรียงถ้อยร้อยบทกลอน
แล้วดึงใจที่จากจร...หวนย้อนคืน
ให้เวลา..เป็นบทเรียนเพียรเฝ้าสอน
ท้อเมื่อไร...มาเรียงถ้อยร้อยบทกลอน
แล้วดึงใจที่จากจร...หวนย้อนคืน
......................................................................
ชีวิตเรายากขึ้นทุกวันจริงๆ และเจ็บในวันนั้น ที่มากกว่าเจ็บในวันก่อนโน้น
เมื่อมาเทียบกับเจ็บในวันนี้ มันก็แทบจะเทียบกันไม่ได้จริงๆ ด้วย
เมื่อมาเทียบกับเจ็บในวันนี้ มันก็แทบจะเทียบกันไม่ได้จริงๆ ด้วย
ถาม: ตอนนี้...ทำอะไร
ตอบ: ตอนนี้อยากจะมาเรียงร้อยถ้อยบทกลอน
เพื่อดึงใจที่จากจรให้ย้อนคืน
ตอบ: ตอนนี้อยากจะมาเรียงร้อยถ้อยบทกลอน
เพื่อดึงใจที่จากจรให้ย้อนคืน
แต่ทำไม่ได้....หัวมันล้ามากๆ
ทุกทีเราจะเจ็บ จะรัก จะยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้
เราไม่เคยเขียนกลอนไม่ได้
แต่วันนี้ เราเขียนไม่ได้...นึกไม่ออกเลย
เราไม่เคยเขียนกลอนไม่ได้
แต่วันนี้ เราเขียนไม่ได้...นึกไม่ออกเลย
ทำยังไงดี...
ไปอาบน้ำก่อนดีกว่า
ไปอาบน้ำก่อนดีกว่า
...............................
ไปอาบน้ำมาละ เย็นกายขึ้นเยอะเลย
ไปอาบน้ำมาละ เย็นกายขึ้นเยอะเลย
...................................................................
ตามองจากช่องหน้าต่าง
ฟ้าร้างไร้จันทร์ประชันแสง
หากดวงใจยังไร้เรี่ยวแรง
หรือโชคกลั่นแกล้งทำแหนงหน่าย
ตามองจากช่องหน้าต่าง
ฟ้าร้างไร้จันทร์ประชันแสง
หากดวงใจยังไร้เรี่ยวแรง
หรือโชคกลั่นแกล้งทำแหนงหน่าย
ลมพัดใบไม้ไหวระบัด
คลื่นซัดกระแทกฝั่งกระทั่งหาย
คืนเหงา...ไรัเงา..ดาวพราย
เดียวดายวอนจันทร์ ช่วยฉันที
คลื่นซัดกระแทกฝั่งกระทั่งหาย
คืนเหงา...ไรัเงา..ดาวพราย
เดียวดายวอนจันทร์ ช่วยฉันที
ก้าวเดินมาไกลจากบ้าน
เดินผ่านทุ่งกว้างทางวิถี
เหนื่อยกาย เหนื่อยใจ ไม่เหลือดี
วันนี้มี เรื่องมาฝาก จากซอกเงา
เดินผ่านทุ่งกว้างทางวิถี
เหนื่อยกาย เหนื่อยใจ ไม่เหลือดี
วันนี้มี เรื่องมาฝาก จากซอกเงา
ฉันยิ้ม ฉันร่าเริง ฉันหัวเราะ
หากข้างในหยันเยาะกับความเขลา
กองทุกข์กองไว้ใช่ของเรา
กองสุขหมายกอบเอาเคล้าโลกีย์
หากข้างในหยันเยาะกับความเขลา
กองทุกข์กองไว้ใช่ของเรา
กองสุขหมายกอบเอาเคล้าโลกีย์
เมื่อไร จะพ้น จากตัณหา
เวียนว่าย ไปมาอยู่เยี่ยงนี้
ทุกข์ร้องไห้ สุขเปรมใจ กระไรมี
วงจรนี้...เหลือจะทน คนเดินดิน
เวียนว่าย ไปมาอยู่เยี่ยงนี้
ทุกข์ร้องไห้ สุขเปรมใจ กระไรมี
วงจรนี้...เหลือจะทน คนเดินดิน
อยากจะเริ่มเดินบนทางที่ร้างทุกข์
สร้างกองสุข..ให้ไหลหลั่ง ดั่งสายสินธุ์
ต้นบุญออกดอกสะพรั่งดังใจจินต์
ดับเพลิงสิ้น..ความสุขซาบอาบหทัย
สร้างกองสุข..ให้ไหลหลั่ง ดั่งสายสินธุ์
ต้นบุญออกดอกสะพรั่งดังใจจินต์
ดับเพลิงสิ้น..ความสุขซาบอาบหทัย
หากเส้นทางสายนี้คงยาวนัก
เกินตระหนักว่าสิ้นสุด..ณ จุดไหน
จึงทำได้เพียงข่มร้าว ก้าวเดินไป
แล้วหวังใจ..อีกไม่ไกลถึงปลายทาง
เกินตระหนักว่าสิ้นสุด..ณ จุดไหน
จึงทำได้เพียงข่มร้าว ก้าวเดินไป
แล้วหวังใจ..อีกไม่ไกลถึงปลายทาง
........................................
เขียนได้แล้ว...
แต่แปลกๆ - -
แต่แปลกๆ - -
14 ความคิดเห็น:
Su...Su...hahaha
น้องยิ้มสู้ๆ น้า (^ ^)v
(อย่าเพิ่งหนีพี่ไปบวชล่ะ)
สอบตก T-T อดได้ใบ Cer
แวะมาเชียร์ สู้ๆ จ้า
สู้ ๆ นะครับ
ถ้าไม่มีความมืด เราคงไม่ได้เห็นความสวยงามของหิ่งห้อย
ที่แม้จะมีแสงริบหรี่ แต่ก็สวยจนจับใจ ใช่มั้ยครับ
น้องยิ้มแต่งกลอนเก่งจัง
พี่เป็นพวกตกภาษาไทย กลอนเกินไม่สามารถเลย
ไงก็เป็นกำลังใจให้นะ สู้ สู้ จ้ะ
พี่ๆ ทั้งหลาย ขอบคุณมากค่ะ พอดีเมื่อานจิตตกไปนิด วันนี้มี presentation ที่เป็น assessment มีการยิงคำถามด้วย เมื่อคืนก็เลย อ๊ากกก เครียด
ตอนนี้มันผ่านไปแล้ว เป็นไปได้ด้วยดี (มั้ง อย่างน้อยกรรมการก็ยิ้มให้ ด้วยท่าทีเป้นมิตรแหละ - -')
พี่ริน: ขอบคุณฮ่ะ มาคนแรกเลย
พี่จอย: แหะๆ จริงๆ ก็อยากบวชเหมือนกันนะเนี่ย แตยังไม่ใช่ตอนนี้
พี่คูณ: โอ๋ ๆ ไม่เป็นไรนะจ๊า มันสอบใหม่ได้มั้ยคะ
พี่ tawat: มีคนบอกเหมือนกัน ว่าที่ไหนมีความมืด ที่นั่นย่อมมีความสว่าง แม้จะเล็กน้อยก็เป้นความสว่าง ขอบคุณมากค่ะ ^ ^
พี่เวีย: แหะๆ แต่ยิ้มตอนนี้วิชาเลขไม่เอาไหนแล้ว - -' ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ ลืมหมด
ไม่แปลกหรอกจ้ายิ้ม
สู้สู้นะจ๊ะ แล้วมันจะผ่านไป (^^,)
ฮี่ ๆ วันนี้ยิ้มออกแล้วค่ะ
^__^
เข้ามายิ้มมั่ง เดี๋ยวจะมีแต่บ่นใน multiply
v(^-^")
เอานะ.. ตะก่อนเราหัดเดินใหม่ๆ ล้มแล้วลุกไม้รู้กี่รอบต่อกี่รอบ แต่ไม่เห็นจะบ่นว่าเหนื่อย ว่าเจ็บซักคำ เพราะว่าเราอยากเดินให้เป็นแบบคนอื่นๆ ไง..... ตอนนี้ทางที่เราเดินมันอาจจะยังใหม่อยู่ เดินต่อไปอีกหน่อยขาก็คงแข็งแรงขึ้น จิตใจก็คงแข็งแรงขึ้นเพราะได้พบได้เจอสิ่งใหม่ๆ สองข้างทาง... วันนึง เราก็ต้องแกร่งเหมือนคนที่เราเห็นหลังข้างหน้าแน่ๆ ... สู้สู้
คนไม่รู้จักล้ม จักเจ็บ ก็คงไม่รู้คุณค่าความสุขหรอก
พี่ยุง: V(^-^ ) สู้ฮ่า
พี่ปอย: ^_^ ตอนนี้อารมณ์ดีแล้วค่า ขอบคุณหลายๆ
พี่กิฟต์: โย่ๆ ตอนนี้ชีวิตเริ่มโอเคขึ้นแล้ว เย่ ๆ
เก่งจังๆ
พี่นกเล็กมาตอนหายว้าวุ่นพอดีเลยค่ะ ^ ^
แสดงความคิดเห็น