วันจันทร์ที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

เลือนลาง

สองขาก้าวไปไม่ย่อท้อ
ยังเฝ้ารอให้ถึงซึ่งจุดหมาย
แต่หยดหยาดน้ำตาริ่นพร่าพราย
เมื่อความฝันคล้ายคล้ายจะพร่าเลือน

เพียงแค่เอื้อม..อยู่ตรงหน้าเกินคว้าได้
ราวอยู่ไกล...เจียนสุดหล้าหาใดเหมือน
ฤๅสวรรค์ลืมเรา...เฝ้าแชเชือน
มีความโศกเป็นเพื่อนย้ำเตือนใจ

เดินมาไกลจนน้ำแรงแห้งเหือดหาย
จนความสุขแหลกสลายเกินสร้างใหม่
กินน้ำตาต่างข้าวทุกคราวไป
อีกนานไหม...ฝนจะซา เห็นฟ้างาม


ไม่ได้เขียนใน multiply มานานแล้วนะคะ
ทั้งเหนื่อย เบื่อ ท้อ หมดกำลังใจยังไงก็ไม่รู้
ปัญหาตอนนี้ของยิ้มคงไม่ได้ความอยากได้ อยากมี อยากเป็นแล้วสิคะ
มันเป็นความไม่อยากได้ ไม่อยากมี ไม่อยากเป็นมากกว่า...ยิ้มจะรักษาสมดุลแห่งชีวิตยังไงดีคะ

5 ความคิดเห็น:

Ficha Harlock กล่าวว่า...

let go to the temple..

Yim S. กล่าวว่า...

I'm not in Thailand at the moment a di ka

Supatra Kitjunlajarit กล่าวว่า...

เวลาที่เราเหนื่อยหรือท้อใจ ลองย้อนกลับไปคิดถึงอุปสรรคที่เราเคยพบเจอ แล้ววันนี้ยิ้มก็ก้าวข้ามผ่านมันมาได้ พี่เชื่อว่ายังไงเราก็ต้องผ่านความรู้สึกแบบนี้ไปได้อีกครั้ง

เอาใจช่วยอยู่ไกลๆ ค่ะ :)

gib Thanikarn กล่าวว่า...

บางทีปัญหาอาจจะไม่ได้ยากและยิ่งใหญ่อย่างที่เราคิด.. แค่เราเจอมันตอนเรากำลังอ่อนแอแค่นั้นเอง , เข้มแข็งไว้นะคะน้องยิ้ม :)

Yim S. กล่าวว่า...

เอามาแปะไว้ แต่งในเฟซบุค

อยากกรีดร้องลั่นฟ้า...................จบนที
อิงแอบผืนธรณี.........................แนบข้าง
ภาระสุดหลีกลี้..........................หนีห่าง
วอนสวรรค์เห็นใจบ้าง.................ก่อนข้า สิ้นลม

ขื่นขมสู้ข่มกลั้น...................... .สู้ไป
ทุกข์หนึ่งหมดหวังได้..................พักบ้าง
ไยกองทุกข์โถมใส่....................ซัดสาด
เหลือเพียงร่างแรมร้าง................หมดถ้อย รำพัน

ทุกวันลูกเอ่ยเอื้อน.....................วอนขอ
เพียงสติยามทดท้อ....................สุดสู้
เลิกหวังเลิกเฝ้ารอ......................ฟ้าใหม่
รสสุขเกินเรียนรู้........................ไขว่คว้า มาครอง