เด็กเอ๋ย...เด็กน้อย

เด็กเอ๋ย...เด็กน้อย
ความรู้เจ้ายังด้อยเร่งศึกษา
ณ วันนี้เอ็งครอบครองสองปริญญา
อย่ารอช้าคว้าที่สามเถิดทรามวัย

เรียนแต่เด็กจนขึ้นคานชาญวิชา
สมองบวมเหนื่อยล้าอย่าหวั่นไหว
สายตาสั้น กล้ามเนื้อฝ่อ ท้อทำไม
ต้องสู้ไปเพื่อให้ได้สิ่งนั้นมา

ตื่นแต่เช้าเรากดสวิตช์คอมฯ
เริ่มทำงานพร้อมพร้อมแสงอุษา
สีชมพูระเรื่ออาบทาบนภา
แต่เด็กน้อยทอดสายตามองหน้าจอ

ไมโครเวฟร้องขับขานอาหารสุก
เด็กน้อยลุกไปหยิบจานแล้วสานต่อ
แดรกไป..ทำงานไป เพื่อแม่พ่อ
จบไวไว ไม่ต้องรอ จนท้อใจ

นั่งแต่เช้าจรดเย็นแสนเป็นสุข
เมื่อยก็ลุกบิดตัวแล้วนั่งใหม่
เบื่อก็เปิดพันทิปเป็นคราวไป
ไม่ทันไร...ตะวันลับ นกกลับรัง

หยิบอาหารจานเดิมมายัดปาก
วางจานเก่าลงอีกฟากของที่นั่ง
อุ๊ย..แมงสาบวิ่งเร็วรี่ ยี้...น่าชัง
ออกจากลังจานใช้แล้วกับแก้วชา

อีกสักวันค่อยหันมาดูดฝุ่น
ตอนนี้ลุ้นปั่นให้ทันเพื่อวันหน้า
น้ำดื่มหมด..ซดน้ำเหงื่อเจือน้ำตา
ซากเสื้อผ้าเริ่มสั่งสมทับถมกัน

กองหนังสือซ้อนทับประดับบ้าน
บ่งบอกว่ากรูทำงานด้วยใจมั่น
ลืมอาบน้ำ...ไม่เป็นไรไว้อีกวัน
เพื่อสานฝันหนูทำได้ไม่คลาดคลา

วันเวลาผ่านไปไวเหลือหลาย..
ดาริกาทอประกายที่ปลายฟ้า
รัวปลายนิ้วพลิ้วผ่านเส้นแบ่งทิวา
พ่อแม่ขา...ราตรีนี้ยังเยาว์

หวนคิดถึงยามตัวเล็กยังเด็กนัก
จิตตระหนักหวนสะอื้นคืนสู่เหย้า
ภาพอดีตอันลางเลือนเหมือนเพียงเงา
ความทุกข์เก่าหรือจะเท่าของวันนี้

เด็กเอ๋ย...เด็กน้อย
ความรู้เจ้ายังด้อย...อย่าหลีกหนี
จงขวนขวายเก็บความรู้คู่ชีวี
จะได้มีเครื่องเลี้ยงชีพสำหรับตน

ได้ประโยชน์หลายสถานเพราะการเรียน
จงพากเพียรไปเถิดจะเกิดผล
หากมุเรียนอ่านเขียนจนวายชนม์
ทั่วสากลยกย่องหนูเชิดชูเอย...
.
.
.

dedicated to my 'happy' PhD Life
If only I could turn back time...
.
.
.