วันพุธที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2552

เมื่อกวีไม่มีไฟ...


ปลายนิ้วระเรี่ยไล่ไล้คีย์บอร์ด..
สองแขนกอดตุ๊กตาหาที่พึ่ง
ตาเลื่อนลอยผ่านล่วงห้วงคำนึง
หวนคิดถึงวันก่อนเก่าเรามีไฟ

เมื่อฟืนฝันวันเยาว์..เป็นเถ้าถ่าน
มันผันผ่านเกินจะย้อนถอนคืนได้
ความสามารถจางเจือเหลือแค่ 'ใจ'
เขียนอะไร..ก็ติดขัดอึดอัดจริง


อยากระบายให้โลกรู้ว่ากูเศร้า   
ว่ากูเหงา กูเครียด เกลียดทุกสิ่ง
อยากรัวนิ้วพิมพ์ไปไม่ประวิง
แต่ความคิดสนิทนิ่ง...อนิจจา


ฤๅสนิม...มันเกาะกินจนสิ้นซาก
หรือ 'ใจอยาก' มันลอยไปเกินไขว่คว้า
โอ้..เมื่อไหร่ 'ใจรัก' จักคืนมา
แล้วเมื่อไหร่จะหายบ้า..น้ำตาริน


ใครบอกว่าธารอารมณ์น่าชมชื่น
จะขมขื่นหรือสมหวังทั้งหมดทั้งสิ้น
ล้วนเป็นแรงบันดาลใจให้ศิลปิน
สร้างผลงานคู่ฟ้าดินดั่งจินตนา


ลองมาอยู่ในห้วงอารมณ์นี้
ความสามารถที่เคยมีกลับหนีหน้า
ความสุขที่คว้าไว้แสนไกลตา
เป็นกวีที่ไร้ค่า...น่าอับอาย


อยากเรียงร้อยถ้อยคำให้บรรเจิด
เกลาสำนวนให้พริ้งเพริศเลิศเหลือหลาย
เร้าอารมณ์ให้พร่างฝันพรรณราย
ดุจนางรำกรีดกรายร่ายวงแขน


แต่สมองกับสองมือไม่ทำงาน
อารมณ์หวานจางไปไม่โลดแล่น
สิบนิ้วรัวคีย์บอร์ดไปตามแกน
โวหารดูง่อนแง่นไร้พลัง


ช่วยด้วย...ช่วยเติมไฟให้กวี
พอให้มีโลหิตแห่งความหวัง
พอให้เขียนด้วยใจรักอีกสักครั้ง
ลบความชังลบความโศกเกลียดโลกนี้


ช่วยเรียกรอยยิ้มนั้นกลับคืนมา
ช่วยย้อนเวลาอย่างเร็วรี่...
กลับไปสู่ช่วงชีวิตที่แสนดี
ให้กวีได้จารจำย้ำรอยใจ


เก็บความหลังเป็นพลังสู่ฝั่งฝัน
ผ่านคืนวันคลื่นโหมโถมสาดใส่
จะทุกข์สุขก็เรียงร้อยถ้อยคำไป
เพราะมีไฟไว้เติมฝันทุกวันคืน


..........................................

เขียนกลอนได้ไม่เหมือนเดิมค่ะ ผู้ชม
นิยายก็เขียนไม่ได้เลย
เรื่องสั้นก็เขียนไม่ออก
บล็อกก็เขียนไม่ได้

ไม่ต้องพูดถึงงาน Thesis ล่ะ อันนั้นยิ่งไปใหญ่....
มือก็แข็ง ดีดเปียโนไม่ได้เหมือนเดิม
อ๊ากกกก เครียด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ช่วยด้วยยยยยยย

เอาแรงบันดาลใจฉันกลับคืนมาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา


16 ความคิดเห็น:

ipanpook p กล่าวว่า...

"อยากระบายให้โลกรู้ว่ากูเศร้า
ว่ากูเหงา กูเครียด เกลียดทุกสิ่ง
อยากรัวนิ้วพิมพ์ไปไม่ประวิง
แต่ความคิดสนิทนิ่ง...อนิจจา"

บทนี้ให้ความรู้สึกของโลกความเป็นจริงมากๆ ฮ่าๆๆ

ป.ล. โจเอลมาแร้ววววววนะป้า.......... ยิ้มได้แร้ว ลัลล้า.........

Ponyfish Ecopath กล่าวว่า...

บางทีการที่จะจดจ่อกับอะไรสักอย่าง มันก็ต้องมีปัจจัยเข้ามา พี่เคยเสียเวลาไปหลายเดือนโดยที่ไม่ได้งานเลย บางทีมันคิดไม่ออกประกอบกับมีเรื่องอื่นเข้ามาด้วย มันก็เลยทำให้แย่ไปใหญ่ ทำใจให้ว่าง แรงกระตุ้นมันจะมา สมาธิก็จะเกิด ยิ้มเป็นคนเก่ง หนูทำได้อยู่แล้ว จริง ๆ แล้วพี่ไม่ได้เล่น MTP มาเกือบเดือนแล้ว อ่าน Blog ของยิ้มวันนี้ ก็อยากที่จะมาให้กำลังใจ พี่เองก็กำลังจะ submit อาทิตย์หน้าแล้ว ยิ้มคงนึกภาพออกนะว่าพี่คงเครียดแค่ไหน แต่กำลังใจยังดีเยี่ยมจ๊ะ สู้ ๆ นะหนูยิ้ม เป็นกำลังใจให้หนูเสมอ

Yim S. กล่าวว่า...

งุ้งงิ้ง

ยิ้มก็ได้ ลุงจะเลี้ยงข้าวเค้าแก้เศร้าใช่มั้ย

Yim S. กล่าวว่า...

ขอบคุณค่ะ พี่จุ๊บ
วันนี้เป็นไรไม่รู้...บ้าๆ บอๆ
คาดว่าคงต้องปล่อยใจไปสักพัก คงค่อยเรียกสติกลับมาได้

สู้ๆ นะคะพี่

ipanpook p กล่าวว่า...

- -''

เลี้ยงเหล้าจะเต็มใจกว่านะ ลัลล้า...........

Yim S. กล่าวว่า...

น้องยิ้มถือศีลอยู่ง่า T-T
ข้าวถูกกว่าเหล้าอีกนะ ^ ^'

ipanpook p กล่าวว่า...

เหล้าถูกกว่า เพราะโจเอลมีเหล้าที่บ้าน ลัลล้า.......

งั้นไว้รอออกศีลก็มาทวงแระกันนะ คริคริ

Tao K กล่าวว่า...

โอ้ว ไม่เจอกันเสียนาน น้องยิ้มเป็นอารายไปครับ

ไม่รู้จะแนะนำอะไรดีอ่ะ เอาธรรมะเป็นที่พึ่งดีมั้ย ถ้าจิตเราศรัทธาและมุ่งมั่น พลันสิ่งที่เราคิดและตั้งใจทำก็จะบังเกิดผลนะ ค่อยๆ คิด ตั้งสติดีๆ เดี๋ยวศิลปินยิ้มคนเก่งก็จะกลับมาเหมือนเดิมเน้อ

เทคแคร์คร้าบ ^___^

Yim S. กล่าวว่า...

ยิ้มสมัคร retreat วัดไทยที่ Warwick ไปน่ะค่ะ พี่เต่าหุๆ
กระชั้นไปหน่อย
แต่ถ้ามีที่ว่างอยู่ คงได้ธรรมะ มาช่วยขัดเกลาจิตใจบ้าง แหะๆ

Punn Punn กล่าวว่า...

แต่งเองหรอ...นิขนาดไม่มีแรงบันดาลใจยังแสดงความรู้สึกออกมาทางกลอนได้ขนาดนี้ ขอซูฮกเลยค่ะ...

บางทีเวลามันจะทำให้อะไรๆค่อยๆเป็นไปในทางที่ดีขึ้นก้อได้นะ ขอให้เรามีสติๆค่อยๆคิดแต่อย่าหมกมุ่นก้อพอ เป็นกำลังใจให้ค่า สู้ๆสู้ตาย

Ularn Praphamontripong กล่าวว่า...

ขอร่วมเป็นกำลังใจเจ๊นะ นานๆทีจะเข้ามา multiply เห็นกลอนระบายเศร้าของพี่พอดี เอาน่านี่หละ เค้าถึงเรียกว่า PhD Mentality 55555 อึดเข้าไว้นะ ขอร่วมเป็นกำลังใจอย่างเงียบๆ อยู่ทางนี้ ฮับ ^_^

Yim S. กล่าวว่า...

^ ^

ขอบคุณมากจ้า..
ตอนนี้กำลังค่อยๆ รวบรวมแรงบันดาลใจแล้วล่ะ

Yim S. กล่าวว่า...

ขอบคุณนะ คุณน้องอุฬาร
ขอให้สนุกสนานกับงานใหม่จ้า

panuwat charoenphol กล่าวว่า...

ใจเย็นเย๊นนนนนนน..ใจเย็นๆ
หาเรื่องหนุกๆทำให้สบายใจก็จะดีขึ้น เล่นกีฬาก็ได้...เล่นรักบี้มั๊ยเด๋วพี่สอนให้ ฮ่าๆๆๆๆ

Yim S. กล่าวว่า...

^ ^'

ก็ได้นะ พี่เบิร์ดบินมาสอนที่นี่ได้มั้ยอ้ะ
เดี๋ยวจองสนามไว้

Heathrow :D กล่าวว่า...

น้องยิ้ม อย่าพึ่งหมดแรงบันดาลใจนะครับ
บางที วันอาจจะต้องอาศัย บรรยากาศ อากาศ อาหาร และคนรอบๆข้าง
ขอเป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปนะครับ แฟนๆ blog นี้จะได้อ่านกลอนเพราะๆอีก

พี่คูณ พึ่งได้กลับมาใช้คอมเพราะมัวแต่ pack ของ pack com กลับบ้าน
กว่าจะมาได้ใช้ com ก็มานี่แล้ว Los Angeles T_T

มารอ Transit เครื่องไปต่อ พรุ่งนี้ครับ

แต่ สนามบิน LAX นี่เหมือนยังมาไม่ถึง อเมริกา เลยอ่ะครับ คนจีนเยอะมากๆเลย