บันทึกวันขาดน้ำ 5/12/2008 - บันทึกไร้สาระ

Rating:	★★★★★
Category:	Other

งานชิ้นที่ 1 หลุดจากมือกระเด็นไปหาซุปแล้วก็ทำซ่า มาเขียนบล็อกเชียวนะ
แต่เอาเหอะ...แก้เครียดๆ ช่วงที่่ผ่านมาความเครียดจุกอกยิ่งกว่าไขมันอีกค่ะ คุณผู้อ่าน

สิ่งที่มีอยู่ใกล้ตัว บางทีเราก็มองไม่เห็นคุณค่า ทิ้งๆ ขว้างๆ พอถึงวันที่ไม่มีของสิ่งนั้น เอาล่ะสิ...ทรมานทรกรรมเหลือเกิน ภาพวันเก่าๆ ที่เคยมีของสิ่งนั้นย้อนกลับมาชวนให้น้ำตาไหล...

วันนี้อิฉันก็น้ำตาไหลเหมือนกันค่ะ...T_T
แต่น้ำตาไหลให้ตาย น้ำก็ไม่ยอมไหล ฮือๆ ๆ ๆ
ใช่แล้วค่ะ วันนี้ไม่มีน้ำใช้..หวนให้นึกถึงวันก่อนๆ ที่เราเปิดน้ำใช้อย่างฟุ่มเฟือย..

10.30 น. นาฬิกาปลุกรอบที่ 2 จะตบให้มันเงียบอีกทีก็ดูกระไรอยู่ เมื่อวานกว่าะข่มตาให้หลับได้ก็ตั้งเกือบตีสี่ เพราะแหกตาปั่นงานถึงตีสองกว่าๆ ลุกขึ้นมา ลัลล้า เข้าห้องน้ำ ทำธุระส่วนตัว กว่าจะเสร็จสิ้นออกมาก็ 11 โมง

11.30 นั่งอืดๆ หน้าคอม เปิดหน้าจองานขึ้นมา แม่เจ้า...ไม่มีอารมณ์ทำเลย ง่วงง่ะ เอาซีเรียลออกมานั่งกิน + สาหร่ายอัดเม็ด 3 เม็ด มื้อเย็นค่อยกิน 5 เม็ดละกัน ช่วงนี้ท้องผูก ต้องอาศัยสาหร่ายเม็ดช่วยแล้วล่ะ กินทีไรทำธุระคล่องมาก...

12.00 นึกได้ว่ามีนัดต้องไปเอาจักรยานที่อดีตแฟลตเมตทิ้งให้ไว้ก่อนกลับญี่ปุ่น ก่อนออกไปจากบ้าน เอ๊า....น้ำไม่ค่อยไหลแล้ว อื่ม แต่คงไม่นานหรอก วันก่อนก็ปิดน้ำแค่ 2 ชม. เอง คงไม่ต้องตวงน้ำกระมัง ว่าแล้วก็แล่นรุดออกไปในทันที วันนี้เดินเข้าเมืองดีกว่า สำรวจทางจักรยานไปด้วยในตัว เวรกรรม หิมะที่ตกวันก่อนยังไม่ละลาย ขี่จักรยานกลับมาจะล้มหัวฟาดมั้ยเนี่ย รถก็เยอะอีก

13.00 ไม่น่าเดินเข้าเมืองสำรวจเส้นทางให้เสียเวลาเลยตู - -' จักรยานยางแบนเชียว ขี่แทบไม่ได้

14.00 ไปยืมสูบลมพี่เต่ามา...โอ ขนาดเล็กกระชับจับถนัดมือ ไม่เคยใช้สูบเล็กขนาดนี้มาก่อนเลย แบบว่าที่บ้านเป็นแบบเอาเท้าเหยียบแล้วเอามือสูบขึ้นลงๆ ๆ ไหนลองหน่อยซิ เฮ้ย...ทำไมลมมันออกมาหมดเลยล่ะ ฮือๆ ๆ ๆ จากที่แบนแต๊ดแต๋ ตอนนี้แบนแต๊ดดดดดดดดด แแแแแแแแแแแแต๋ต๋ต๋ต๋ต๋ เลย

15.00 ก็เพราะไม่เคยใช้ เลยปลุกปล้ำนานไปหน่อย กว่าจะสูบเสร็จก็นาน - -' แถมมือยังเลอะไปหมดเสียอีก ก็แหม..ฝนตกพรำๆ มาตั้งแต่หัวบ่าย โคลนงี้ เต็มไม้เต็มมือ เข้าห้องน้ำ เปิดก๊อก

กรี๊ดดดดดดด น้ำไม่ไหล

เอาวะ เอาน้ำดื่มที่มีในห้องมาล้างมือไปก่อน ยังไงเสียเขาก็คงปิดท่อไม่นาน

17.00 เช็คเมลก่อนซิ ซุปเมลมาทวงงานหรือยัง ยังทำไม่เสร็จเลย ฮือๆ ๆ ผลปรากฏว่า เมลของซุปไม่มี มีแต่เมลของ College Admin ส่งมาว่าท่อเสียหายมากกว่าที่คิด ยังเปิดน้ำไม่ได้ ถ้าต้องการใช้ด่วนให้ไปที่ College ข้างเคียง สงสัยอะไรให้ถามคุณพนักงานรักษาความปลอดภัยเอา อ้าวววว ไหงทำอย่างนี้ล่ะคะ

18.30 งานขยับไปนิดนึง หิวแล้ว...แต่ไม่มีน้ำดื่ม เดินออกไปซื้อน้ำมา 5 ลิตร เพราะดูท่าแล้วน้ำไม่มีทีท่าว่าจะมาเลย ระหว่างทางก็แวะเข้าห้องน้ำที่ Vanburgh College 1 รอบ

19.00 น้ำยังไม่มา แต่ยังไงก็ต้องทำกับข้าวกินละ เอาวะ เอาของแบบที่โยนๆ เข้าเตาอบละกัน จะได้ไม่ต้องเปลืองหม้อไหมาก ไม่มีน้ำล้าง เผลอๆ อาจจะซ่อมไม่เสร็จในวีคเอนนี้ก็ได้ ฮือๆ ๆ ๆ ๆ ตอนแรกจะเทสาหร่ายอัดเม็ด 5 เม็ดลงปาก แต่ชักกลัวๆ ว่าถ้าหายท้องผูกแล้วดันคล่องปรู๊ดตามสรรพคคุณที่เขาโฆษณาไว้ อิฉันซวยแน่นอน ว่าแล้วก็เทกลับใส่ขวดเหมือนเดิม

21.54 ส่งเมลไปหาซุป เย่ๆ ๆ ๆ ๆ งานพ้นมือไปแล้ว ดีใจจัง

22.00 ทางบ้านโทรมา คุยไปสักพักก็เริ่มอยากเข้าห้องน้ำอีกรอบ..จริงๆ หมักไว้ในห้องน้ำในห้องก็ได้ เราใช้คนเดียว แต่เป็นคนโรคจิต...ยอมเดินไปเข้าห้องน้ำไกลๆ ดีกว่าจะให้ห้องน้ำสกปรก ก็เลยเดินออกไปจนได้

22.15 หาห้องน้ำใน Goodricke คอลเลจที่อยู่ใกล้ๆ ไม่เจอ เดินเลยไป Vanburgh ก็ได้ฟะ ไกลออกไปอีกนิด...หนาวก็หนาว ทางเดินก็แฉะ เฮ้อ

22.30 เกิดสงสัยขึ้นมา ว่าเขาซ่อมท่อไปถึงไหนกันแล้ว ผู้คนที่เดินมางานคอนเสิร์ตที่ Vanburgh เข้างานไปหมด ทางเดินริมทะเลสาบเงียบสงัด ลมโบกโบยพัดวิลโลว์แกว่งไหวเหมือนนิ้วปีศาจกรีดกราย เหวยๆ ก็น่ากลัวเหมือนกันแฮะตอนนี้เรามี 2 ทางเลือก

1. กลับห้อง อย่าทำตัวให้เหงื่อออกมาก เผื่อน้ำไม่มา จะได้ไม่ต้องทนหมักตัวเองนานๆ

2. เดินไปดูเขาซ่อมท่อ ถ้าหน้าไม่บางก็ถามไปตรงๆ เลยว่าเมื่อไหร่จะซ่อมเสร็จ

ว่าแล้วต่อมอยากรู้อยากเห็นก็ชนะ อิฉันเดินฝ่าความมืดไปในถนนเปลี่ยว ไร้ผู้คน ผิดจากธรรมชาติวันศุกร์นัก เดินผ่านหลังแลบไบโอ อื่ม...เงียบดี เหมาะแก่การลากเหยือมาฆาตกรรม หรือไม่ก็ดูดเลือดเหยื่อผู้เคราะห์ร้าย (หากคุณเป็นแวมไพร์)

พระเจ้า...นี่เราทำอะไรลงไปเนี่ย คิดๆ ไปขณะเดินผ่านเนินหญ้าหน้า Department of Music วันนี้เงียบจัง คนหายไปไหนหมด ต้องหาเรื่องมาคิดๆ ๆ ๆ ๆ ในหัวให้ไม่รู้สึกหวิวๆ เลยคิดไปว่า.....

ทำตัวอยากรู้อยากเห็นไม่เข้าเรื่องแบบนี้..ถ้าอยู่ในหนังจะเป็นตัวละครตัวไหนน้า...

1. ตัวประกอบเกรด B อยากรู้อยากเห็นไม่เข้าท่า แล้วก็ตายก่อนด้วย เดินมาเปลี่ยวๆ มืดๆ เดี๋ยวก็โดนฆาตรกรต่อเนื่องลากไปหั่นเป็นชิ้นๆ

2. นางเอกสิคะ ความอยากรู้อยากเห็นเป็นคุณมบัติของนางเอก อยู่ในห้องดีๆ ไม่ชอบ ต้องลงมาเดินท่อมๆ คนเดียวมืดๆ เพื่อค้นหาอะไรบางอย่าง เช่น...คนซ่อมท่อน้ำจะซ่อมเสร็จเมื่อไหร่ เดี๋ยวคนซ่อมท่ออาจจะกลายเป็นซอมบี้ขึ้นมาจากหลุมไล่ฆ่า แต่ยังไงก็ไม่ต้องกลัว เดี๋ยวพระเอกก็มาช่วยทัน

3. มันคือ...ฆาตรกรโรคจิตเป็นโรคบุคลิกซ้อนทับหรืออะไรทำนองนั้น..จริงๆ เป็นคนซ่อมท่อบึกบึน แต่ก็คิดว่าตัวเองเป็นนักเรียนในหอสาวสวยที่ทรมานเพราะขาดน้ำ เดี๋ยวพอมองเห็นอุปกรร์ขุดท่อก็จะนึกออกเองว่าชาติกำเนิดคืออะไร เป็นหนังแนวหักมุมเกรด C นักวิจารณ์ด่าเพียบ

22.45 หยุดคิดฟุ้งซ่านแล้วชะโงกดูในหลุมขุด พระเจ้า..เค้าทำงานหนักกันจริงๆ ด้วย ไม่กล้าถามเลยว่าจะเสร็จกี่โมง เดี๋ยวจะเหมือนไปเร่งเขา อ้ะๆ ๆ ๆ เรากลับหอไปนั่งรออย่างสงบดีกว่า ตราบใดที่เขายังไม่หยุดทำงาน เราก็โอเค ไม่ควรจะบ่นมาก นี่เขาทำงานล่วงเวลานะเนี่ย...

23.15 กลับมาถึงห้อง..พยายามแปรงฟัน + ล้างหน้าด้วยน้ำ 2 ถ้วย (ชา) ทำได้ด้วยแฮะ เดี๋ยวจะปรับระดับวิชาให้ advance ขึ้นด้วยการอาบน้ำ 5 ขัน..

23.25 กรี๊ดดดด น้ำมาแล้ว T-T พ่อเจ้าประคุณทูนหัวพนักงานซ่อมท่อของอิฉัน คุณทำได้...คิดว่าต้องซักแห้งซะแล้ว

.
.
.
หนีไปเอนจอยกับชีวิตทีมีน้ำใช้ก่อนดีกว่า