ที่หอบเอาความกำสรวลและหวนหา
ให้คืบคลานแทรกผ่านเนื้อกายา
ร้าวเหน็บเจ็บจนชาหาใดปาน
ลมเบาเบาที่พัดเป่าความอบอุ่น
กรุ่นละมุนให้จำพรากจากสังขาร
ทิ้งไว้เพียงร่างเก่าเงาแห่งกาล
ให้โดดเดี่ยวเนิ่นนานผ่านวารวัน
กิ่งไม้ไหวโยกโบกสะบัด
ก่อนกลับสู่ความสงัดแห่งห้วงฝัน
หวนคำนึงถึงแสงดาวพราวแสงจันทร์
รัตติกาลโปรดผ่านผันสู่วันใหม่
เหตุใดหนอ...ค่ำคืนนี้จึงยาวนัก
หากเฝ้ารอลมแห่งรักจักได้ไหม
ช่วยพัดพาลมเหงาให้จางไป
ช่วยประโลมดวงใจให้หายตรม
เพราะลมเหงาฝังความเศร้าในใจฉัน
อีกเฝ้าเพาะเมล็ดพันธุ์ความขื่นขม
จนเกิดดอกออกผลแห่งความระทม
เชิญสิลม...มาเชยชมให้สมใจ
ใช่อยากให้ลมเหงาเคล้ากายา
แต่หามีฤทธามาสู้ได้
พอรู้ตัวก็ถึงคราต้องปราชัย
ตกอยู่ใน..โลกเหงาเหงาเศร้าเหมือนเดิม
7 ความคิดเห็น:
โอ้โห.. สุดยอดจริงๆ
แชมป์แต่งไม่ได้แบบนี้เสียที อิอิ
ขอชมด้วยใจเลย ภาษาที่แต่งเยี่ยมจริงๆ
ยิ้ม แชมป์ว่า ยิ้มแต่งเพลงได้น๊า ลองปรับหาทำนองสิ
ใครจะไปรู้ ว่า อนาคต จะมีนักโบราณคดีที่เก่งกาจในเชิงฉันท์กาพย์กลอน อีกทั้งเป็นนักเขียนนวนิยาย อีกต่างหาก แบบนี้ ต้องเรียกว่า สุดยอด.. อะ
ยิ้มอยากแต่งนะ แต่ไม่เคยแต่งอ้ะ
(เสียแรงเรียนทฤษฎีดนตรีมา)
ไม่ดิ..จริงๆ เคยลองแต่งเล่นกับเพื่อน
แต่ออกมาละม้ายเพลงเพื่อชีวิตมาก - -' เลยไม่รู้ว่าควรจะเอาดีทางนั้นต่อหรือเปล่า
แชมป์ลองแต่งทำนองให้ดูเป็นตัวอย่างซักเพลงได้ป่าว ^ ^'
เอาเพลงหัวใจ...ที่ปลายเกรียงก่อนก็ได้ หุหุ
พี่คูณก็อย่างแต่งครับ ทั้งงานทั้งเพลง :P
แต่งได้เยี่ยมครับ ได้อารมณ์เหงาดีจัง
ทำไมเหงาแบบนี้หนอ
เป็นกำลังใจให้นะครับ ให้ฝ่าคลื่นลมเหงาไปให้ได้ สู้ๆครับ :D
ปล. พี่คูณอยู่ลำปางอ่ะ ไปเที่ยวเชียงใหม่มา มีเรื่องเล่าและรูปถ่ายมากมายเลย ว่างๆจะเอามาลงนะครับ (แต่กลับไปก็คงต้องอ่านหนังสือสอบ ก.พ. แล้วล่ะ)
^ ^'
แอ่วเมืองเหนือให้สนุกนะคะ พี่คูณ
อย่าลืมกินเผื่อล่ะ
สู้ๆ เรื่องสอบ ก.พ. ด้วยล่ะ
แหล่มเลยน้องยิ้ม
พี่เบิร์ดหลงมาแล้ว อิอิ
ทวง ๆ ๆ การบ้าน
-_-"
แสดงความคิดเห็น