ประตูบานใหม่

ประตูบานเก่าปิดลงไป...
พร้อมหัวใจที่หวั่นไหวกับวันหน้า
ถนนร้างทางทอดยาวจนลับตา
คล้ายจะแจ้งให้รู้ว่า...อย่ารีรอ

หากชะลอฝีเท้าเคล้าไอฝุ่น
ใครจะมาเกื้อหนุนคนช่างท้อ
วางคำติ คำสรรเสริญ คนเยินยอ
อย่าระย่อ หวั่นไหว ใจอ่อนแอ

แหงนมองฟ้าด้วยนัยน์ตาที่พร่าพร่าง
อยากขืนร่างให้ว่ายหวนทวนกระแส
ขวางห้วงแห่งคืนวันที่ผันแปร
หากความจริง..คือผู้แพ้ให้แก่ 'กาล'

เพราะยังคงต้องก้าวย่างไปข้างหน้า
แม้เหว่ว้าไร้ผู้คนบนทางผ่าน
แม้คิดถึงเรื่องเก่าเงาวันวาน
แม้คิดถึงถิ่นฐานที่จากมา

ขณะหนึ่งที่ใจรันทดท้อ
หวังเฝ้ารอช่วงนาทีที่ดีกว่า
เฝ้าเสียดายคืนวันอันมีค่า
อณูแห่งกาลเวลาไม่รอเรา

เพราะทุกสิ่งหมุนไปไม่หยุดนิ่ง
อย่าประวิงถึงความสุขยุคก่อนเก่า
สิ่งที่เคยพบเห็นกลายเป็นเงา
จะโศกเศร้าหรือยิ้มสู้อยู่ที่ตน

แม้วันนี้...ทางเหงาเปล่าเปลี่ยวดาย
ม่านน้ำพรายเมื่อเวลาฟ้าปรายฝน
สายน้ำเย็นเป็นคำเตือนจากเบื้องบน
จงอดทนจนถึงวันฝันเป็นจริง

เมื่อประตูบานเก่าปิดลงไป
จะเตรียมใจเอาไว้ให้แน่นิ่ง
จะยอมรับเรียนรู้สู้ทุกสิ่ง
หวังใจยิ่งประตูใหม่ไม่ไกลเกิน